PM16: Indian Askin vraagt om meer

Amsterdamse nu-punkband speelt Provoosthuis tot het kookpunt

Tekst: Esther Kenters Foto's: Erik de Klerck ,

Als Indian Askin begint met spelen, gebeurt er iets. De natuurlijke intensiteit die de band vanaf het eerste moment uitstraalt, slaat met gemak over naar de zaal. Fijne, goed in elkaar gesleutelde liedjes die op het debuutalbum een duidelijke kop en staart hebben, blijken live over nog een heleboel andere lichaamsdelen te beschikken. En juist tijdens die lang uitgesponnen intermezzo’s waarin punk en psychedelica elkaar omarmen, toont Indian Askin zijn geweldige kwaliteit.

We zien een vurig gepassioneerde band met een charismatische voorman die zijn gitaar volkomen afragt en zijn nek bijna verrekt om in de microfoon te wensen dat hij een vis was. In een oceaan van shit, ook dat nog. Met een loeistrakke slagman, een stoere bassiste die met gemak haar mannetje staat en een toetsenist/slaggitarist die zo uit de jaren zestig lijkt te zijn gestapt, verzorgt de band een intens optreden. Zanger/gitarist Chino trekt elk nummer vakkundig uit elkaar en gaat volkomen los in heftige punkrocksolo’s waarbij hij meermaals met gitaar en al tussen het publiek gaat staan. En dat publiek is onder de indruk. Indian Askin is een band met de potentie om een grote te worden!