Het eerste nummer, ‘Getting Better’ knalt er in ieder geval meteen uit. Meteen is te horen dat de ep zo is gemixt dat de gitaren en zang echt op de voorgrond staan, de drums klinken wat verder weg. Meteen zijn dan ook de invloeden te merken. Zo lijkt drummer Maurice Frickus flink te zijn geïnspireerd door Triggerfinger, de zang heeft de attitude van de Stones. ‘City Girl’ gaat op de zelfde tour als ‘Getting Better’, in-your-face rock, met achtergrondzang die je in je auto nog minstens zo hard meezingt.
Sunra, de Zeeuws/Haagse band bracht vlak voor de jaarwisseling in ‘t Paardcafé van Den Haag de ep ‘This Is The Shit’ uit. Naar eigen zeggen een no-nonsense rockplaat met invloeden van de Stones, Beatles, Portishead en Oasis. Een flinke stapel namen dus, maar is deze ep ook echt ‘de shit’, zoals de titel doet vermoeden?
Ten tijde van ‘Head In The Ground’ zakt de plaat wat in, omdat het te veel lijkt op zijn voorgaande nummers, maar met ‘London’ herpakt Sunra zich weer in een fijn festivalanthem dat velden vol publiek kan laten meezingen. En dan is de ep weer klaar. Is deze ep echt ‘de shit’? Als je van lichtelijk pretentieuze no-nonsene rock-‘n-roll houdt, is dit ‘de shit’. Maar het lijkt alsof Sunra zich op deze plaat inhoudt, want de muzikanten hebben meer in huis dan dat op deze nummers te horen is. Deze ep zullen we vaker draaien, maar stiekem wachten we al op de volgende ep, eentje waarop het tempo nog hoger ligt, en de gitaren nog harder scheuren.