De nieuwe Incarnate voelt als een gerecht in een iets te duur restaurant. Lekker, maar een beetje weinig. En als je dan moet vertellen wat je gehad hebt, weet je het niet zo goed meer. Het was iets met een fijne mix van death en thrashmetal, beetje hardcore, heerlijk hoekige riffs en fijn blaffende en gorgelende vocalen. Deze 7inch single, met vier nummers, laat horen dat de groep voortborduurt op het in 2011 uitgekomen ‘Hands Of Guilt Eyes Of Greed’ album.

Qua geluid mag er niet zo veel veranderd zijn. Er is de laatste jaren weldegelijk wat gebeurd in het Incarnate kamp. De band kreeg onder andere in de persoon van Martijn Geelhoed een nieuwe frontman. Met een erg fijne strot.

Als we de nummers naast elkaar leggen is afsluiter ‘44 Days Off Hell’ de minste van de vier. Niet qua song, het is een prima midtempo beuker waarin genoeg gebeurd. Alleen: het drumwerk is hier erg rommelig. Drummer Leon Kriekaard overhaast zich op sommige punten waardoor zijn spel niet helemaal strak lijkt te zijn. Eerlijk: het zijn maar een paar breaks en momenten waarin hij zwalkt, maar het zorgt voor onnodige onrust. Dit nummer staat trouwens alleen op de cassette die de band naast de 7inch uitbrengt. Het vinyl telt slechts drie nummers.

Opener ‘Withering Dreams’ is wel een zeer sterkte song. De mannen knallen hun oorlogsretoriek erin met een pot overtuiging en wilskracht. Daar wordt je als fan blij van. Het nummer begint als een thrashplaat uit de hoogtijdagen van het genre. De invloeden van grootheden als Slayer,  Kreator en death metalpionier Obituary zijn nooit ver weg, toch weet de act een eigen smoel te geven aan het geheel mede door de cocktail van genres die ze gebruikt. 'Withering Dreams' is een furieuze eerste track waarin de band op hoog tempo ten strijde trekt. Het goede gevoel wordt vastgehouden. Want op track 2 ‘Domination’ rolt de Incarnate-tank onverminderd voort. Ook hier voert thrashmetal de boventoon, maar komen ook de core-invloeden iets meer op de voorgrond. Voortgestuwd door een prima groove is  het is een heerlijk verrek-je-nekje-moment, wat met tweeënhalve minuut eigenlijk te kort is.

Op ‘Countdown’ gaat het tempo iets omlaag, maar is die typische groove nooit ver weg. Wat opvalt aan alle tracks is dat de intensiteit erg hoog is. Er wordt vol overgave en met hart en ziel gemusiceerd. Een groot pluspunt. Want ook ‘Countdown’ knalt als een malle en kent veel variantie. De terugkerende gitaarriff is stuwend en er is zelfs plaats voor een korte gitaar- en bassolo. Het marstempo brengt je naar een desolate frontlinie, waar de tanks en houwitsers de grond doen trillen.

Incarnate heeft al met al een korte, maar erg intense plaat gemaakt. Op het moment dat je er net lekker in zit is het alweer afgelopen. We willen meer! Hier is een groep met ambitie te horen die weet hoe lekkere nummers geschreven moeten worden. In een overvolle muzikale vijver is het moeilijk om origineel te zijn. Maar deze Zeeuwen proberen het in ieder geval. Dat is prijzenswaardig. Hopelijk kan deze uitgave zorgen voor meer optredens en bekendheid. Dat verdienen ze.

‘Hvman Svffering’ is op vinyl of good old cassette te verkrijgen via https://incarnate.bandcamp.com