KP16: De succesformule van The Sore Losers: Knallen!

Band blijft wel netjes binnen de lijntjes kleuren

Ben Willemsen ,

The Sore Losers is vernoemt naar de Amerikaanse cultfilm uit 1997 en speelt rauwe bluesrock doordrenkt met een psychedelische sixties sound. Vorige maand stonden ze nog in de PIT in Terneuzen en maakten daar indruk. De band staat garant voor een kwalitatief hoogstaande sound. De band mag de mainstage op slot doen en krijgt daar een uur de tijd voor. Lukt ze dat ook?

Daar kunnen we kort in zijn: Ja! The Sore Losers grijpt terug naar een nostalgisch verleden waarin een soort van vuig en opwindend met de smaak van romantiek, ja, bijna sexy sound neerzet. Jankende gitaren, beestachtige solo’s van de fantastische gitarist Cedric Maas en samen met de gouden strot van Jan Straetemans is succes bijna verzekerd. Kevin Maenen (bass) en Alessio Di Turi (drums) zetten zo’n solide basis neer dat het klinkt als een strak gestreken zakdoek.

En daar zit hem misschien net het probleem vanavond, de set duurt maar krap een uur en is daarom te kort om echt de kreukels in de zakdoek te spelen. De band blijft netjes binnen de lijntjes kleuren. Het had allemaal net wat viezer, vuiler en opwindender mogen zijn. Neemt echter niet weg dat The Sore Losers een fantastische live band is die weet wat psychedelische bluesrock  is. Het is ook niet meteen een theekransje op het podium, de succesformule is de heren wel duidelijk: Knallen!  En daar gaan ze voor en het publiek met hen!

The Sore Losers zijn niet voor één gat te vangen, want ondanks het ietwat hoog aandeel iets te beschonken mensen voor het podium en een half gevulde tent zetten de mannen een puike show neer en na het optreden kan met deze sympathieke Belgen nog even nagepraat worden bij de merchandise, waar een gesigneerd exemplaar van het album mee naar huis genomen kan worden.