Zes Zeeuwse acts streden afgelopen jaar in de voorrondes van Spectra in poppodium De Klomp voor een podiumplek op het Klomppop festival en vandaag is de grote finale met Charades, HunterStreet, Dehumanization, St. Lo, Letters From Nina en With The Wolves. Een gevarieerd aanbod en een lange middag vanaf 13:00 uur in de kleine Klomppop tent in de strijd om een flink prijzenpakket. Lees hieronder het volledige verslag van de locals op Klomppop 2016 in de vijfde Spectra finale. De verplichte cover is 'Drank & Drugs' van Lil Kleine en Ronnie Flex.

Charades, uit Middelharnis, kwam in de zomer van 2015 voort uit The General Public en won direct de Spectra voorronde in november. We prezen de band toen om hun veelzijdigheid tussen ballads, pop en rock. De band bestaat uit drummer Erik Sanderson, bassist Frank Mastenbroek en zanger/gitarist Gerben Kieviet en haalt inspiratie uit de nineties en bands als Smashing Pumpkins en Silversun Pickups. Het is warm en de tent is voller dan de band had verwacht. Gelukkig maar, want Charades is de moeite waard. Het duurt wel tot het derde nummer 'Skin', dan zitten vooral Mastenbroek en Kieviet er lekker in, met punk grunge, een postrock breakdown en stevige, ruige zang. 'Drank & Drugs' is een superkort 'moetje', één couplet en refrein, vermengd met 'Seven Nation Army' van The White Stripes. Een stevige, enthousiaste opener van deze hete middag.

HunterStreet uit De Klinge, net over de grens, op de scheidslijn tussen Nederland en België, plaatste een grappig vlog over hun optreden op Road To Graauwrock, enkele dagen terug. Over vandaag zal er vast ook genoeg te vloggen zijn. Wat opvalt, is hoe gevarieerd en geïnspireerd de band is. 'Drank & Drugs' begint als 'Sterrenstof' van De Jeugd Van Tegenwoordig en gitarist Benjamin Chong legt er een funky lijntje over, in het openingsnummer hiervoor was dat nog een blues solo. Bassist Kasper Mols bouwt synthesizer lagen in een new wave track waarbij zanger Rutger-Jan Cleiren zingt als Ian Curtis van Joy Division. Drummer Preben van Overmeiren volgt de overgangen in genres alsof het niks is. De kracht ligt hem in het veelzijdige, wat tegelijkertijd een valkuil zou kunnen zijn. Vandaag is het overtuigend, ook door de overtuiging bij HunterStreet zelf: vooral Mols speelt alsof hij voor een volle main stage staat. Sterke songs ook met een meeslepend 'Emerge & See' en uitsmijter 'Gin', we zien een potentiële winnaar.

Om half drie is het tijd voor Dehumanization, death metal uit Goes. De band is al bezig sinds 2009 en heeft veruit de meeste ervaring vandaag, met dit jaar al shows in België, Duitsland en gepland voor Oostenrijk en Tsjechië en wie weet waar nog. “Slamming grooves and blasting madness”, belooft de bio en daar is geen woord van dit vijftal van gelogen. Ze vertegenwoordigen het obscure genre van slam death metal. Bekendheid is niet het streven, maar de Spectra finale winnen wel? De aankondiging slaan ze over en een lichtshow ook, zo lijkt. Stuurs, ruig en onverstaanbaar. Dan gaan de stroboscopen aan, en de lichtshow. De muziek blijft hard. "Wie houdt er van Ronnie Flex? Niemand!", brult oudzanger Stijn, waarna een gastgrunter het podium betreedt en dat is best wel vet, twee van die grunters tussen de standvastige gitarist en bassist in. Zware muziek heeft al vaker gewonnen en Dehumanization is gewoon een 'affe' band, veel verder dan hun Spectra debuut van zes jaar geleden.

St. Lo mag na het geweld van Dehumanization en de ombouw gaat supersnel. Deze indiepop band komt uit Middelburg en vermoedelijk ook Sint Laurens, aangezien zanger, gitarist en frontman Henk Treurniet dit aanhaalt. Zijn band met bassist Johan Marsman, gitarist Jan Roorda en drummer Jasper Boeije heeft ook een Philicorda orgal, xylofoon en andere props bij zich, waarover zo meer. Aan de invloeden van Sufjan Stevens en Elbow kunnen ze makkelijk Snow Patrol toevoegen. Jammer van de technische problemen in het begin en het twijfelende vervolg want de songs hebben duidelijk wortels. St. Lo maakt van uitsmijter 'Drank & Drugs' echt een uitsmijter, ze pakken de props erbij: petjes, zonnebrillen, een opblaaskrokodil, een tamboerijn en electronica. En een lichtshow: 'Drank & Drugs' is St. Lo zoals we ze vandaag niet eerder zagen, niet per se beter, wel feller en anders.

Letters From Nina vorig jaar gestrand in de voorronde, nu won het vijftal met standplaats Heinkenszand wel. 'Drank & Drugs' lijkt een moetje, aan het begin van de set. Zangeres Nina de Bruijn staat centraal, om haar heen staan bassist Nathalie Jacobse en twee gitaristen op versterkte akoestische gitaren: Julio Melio en Laura Alewijnse, die heel vaak de tweede stem pakt. Dat maakt de luisterliedjes, dan weer pop dan weer folk, en stuk minder statisch. Letters From Nina spat niet echt van het podium, hoewel 'Fly Again' best wel single potentie heeft: herkenbaar en up tempo. Vandaag oogt het helaas wat onzeker.

With The Wolves rondt de Spectra finale af. De band komt voornamelijk uit Eindhoven, maar dat maakte weinig uit. Ze begonnen in de zomer van 2015 en als je daarnaar kijkt dan is de hardcore band al ver gekomen. Ze hebben geluk dat veel juryleden kijken naar het totaalplaatje en de presentatie, want de "gigantische tornado van emotie en rebellie" gaat meteen los en past in de genres metalcore en hardcore. Stroboscopen aan, daar is de lichtshow weer die we ook bij Dehumanized zagen en twee gierende gitaren. Opvallend: zanger Jeroen 'Jay' Mechielsen zingt daadwerkelijk en clean, al menen sommigen dat hij slecht bij stem is. We zien de eerste pit van de dag voorzichtig beginnen en later nog eentje, geïnitieerd door de mannen van Charades, sportief. 'Drank & Drugs' is zowaar te verstaan ook, je verwacht het niet bij dit genre: "Alle tieners zeggen ja tegen MDMA."

Om 17:50 uur, vlak voor Death Alley, volgt de uitslag, gebracht door Simone Brouwers en jurylid Auke van Laar: With The Wolves is de winnaar en neemt de prijzenpot mee naar huis:
- twee dagen studiotijd bij South West Studio in Middelburg
- een merchandisepakket van € 150,- Z-WEAR
- en wie weet een interview en fotoshoot met jouw 3voor12/Zeeland!

Beste versie van 'Drank & Drugs'? Allemaal, hoewel cliché, het is heel verfrissend om bands binnen hun genre met een bestaande zomerhit aan de slag te zien: van tegen heug en meug tot totaal buiten je eigen grenzen zoals St. Lo deed.