The Van Jets gaan alweer een goede twaalf jaar mee en hebben hun strepen op de Europese podia verdiend. Op de dynamiek tussen de artiesten is niets aan te merken. De set is strak en goed gebalanceerd; ook de interactie met het publiek is noemenswaardig. Eerder dit jaar verzorgden ze zelfs het voorprogramma van Muse in de Belgische zalen. Waarom ze vanavond niet laten zien wáárom is de grote vraag.

Het is pas tijdens het allerlaatste nummer 'Two Tides Of Ice' dat het publiek losgaat. Er wordt een extra gitarist op het podium getoverd en frontman Johannes Verschaeve verdwijnt in het publiek. Al crowdsurfend komt hij weer boven water. Hij doet een poging de gitarist op te tillen maar een succesvolle actie is het niet. Beiden gaan ze onderuit. Niks aan de hand, maken we er gewoon een skit van, moet Veschaeve gedacht hebben. Hij sleurt de al spelende gitarist over het podium en samen trachten ze iets na te doen wat veel op couples yoga lijkt. Ook dat is geen succes, wél erg vermakelijk.

Uiteindelijk gaat het niet om de acrobatiek maar om de muziek en de sfeer eromheen. Het optreden is in alle opzichten degelijk te noemen: de muziek is typisch Van Jets waardig maar een energieke vibe is niet terug te vinden. Er is mist iets. De mannen gaan op dat éne nummer na voor veilig vandaag.