VR16: Het Belgische Douglas Firs verrast met Amerikaanse invloeden

Meezingen en meeklappen bij een afwisselende set

Tekst: Cathelijne de Groen Foto's: Ben Willemsen ,

Belgisch bandje is synoniem voor Humo’s Rock Rally, zo ook Douglas Firs uit Gent. Opgericht in 2008 door Gertjan van Hellemont, met bandleden van Balthazar, Amatorski en Magnus. Debuutalbum ‘Shimmer and Glow’ kwam uit in 2012 en vorig jaar kwam de opvolger ‘The Long Answer Is No’. Na het opnemen van het tweede album vloog de band naar Amerika, om het album te laten mixen door Tom Schick (werkte samen met Wilco, Paul McCartney, Sonic Youth) in The Wilco Loft.

Amerikaanse invloeden zijn duidelijk hoorbaar in de muziek van Douglas Firs. De stem van frontman Gertjan doet wat denken aan Charlie Fink van Noah And The Whale en op momenten hoor je invloeden van Bob Dylan. Voor ‘Caroline’ komt de mondharmonica tevoorschijn die wordt bespeeld door Sem (toetsenist), de oudere broer van Gertjan. Gertjan wisselt akoestische en electrische gitaar af, waarmee de intensiteit van de country toeneemt en afneemt. De muziek is afwisselend, vaak rockend en regelmatig als meeslepende country. Gertjan heeft een heldere en sterke stem.

“Houden jullie van droevige liedjes?” vraagt Gertjan. Een harde “NEE” klinkt uit het publiek. “Ik ook nie”, reageert hij. “Het leven is al droevig genoeg, haha”. Dan volgt ‘Pretty Legs and Things To Do’, een droevig liedje. Het is hem vergeven, omdat hij het zo lief op z’n Vlaams zei. Onderling is er weinig interactie tussen de bandleden, maar het publiek wordt wel bij het optreden betrokken. We mogen nog 42 keer meezingen met ‘Don’t Buy The House’ en er wordt meegeklapt. Daarna mogen we zelfs nóg een keer meezingen met ‘Can You Tell Her I Said Hi’. Sterke en aanstekelijke nummers over leven en liefde, vrolijk en droevig. Binnenkort ook te zien op Down The Rabbit Hole, ga ze checken!