De Havendagen in Terneuzen staan garant voor activiteiten en gezelligheid. Tijdens dit weekend komen verschillende artiesten en muzikanten optreden. Zo ook in café Den Engel. Dit café bevindt zich net aan de rand van het centrum en wordt misschien door de meeste feestgangers overgeslagen. Toch vindt het publiek zijn weg en staat Leeways niet voor een leeg café te spelen. Integendeel zelfs, het is schouder aan schouder staan om te band te kunnen zien.

Leeways is een vijfkoppige band, dat zijn opnamestudio in Arnhem heeft. De leden van de band hebben een zeer gemixte achtergrond. Je kunt het een mengeling van culturen noemen. Deze mengeling vormt Leeways, dat in 2014 de Grote Prijs van Nederland won. Een label op de band plakken is lastig. Reggae is wel de rode draad, maar Leeways is veel meer dan dat.

De mannen proberen je niet alleen maar aan het dansen te krijgen, ze willen je ook aan het denken zetten. Hun motto is daarom ook: “We accepteren geen nee.” Geen nummer klinkt hetzelfde. Verschillende invloeden zijn te horen, zoals latin en ska. Deze mengelmoes van invloeden laat niemand onbewogen in Terneuzen.

Om 23.00 uur worden de eerste noten gespeeld. Gelijk vanaf het begin heeft Leeways het publiek waar de band het wilt hebben: op de dansvloer. De energieke nummers brengen veel los in Den Engel. Dit reflecteert direct op de band. Deze mengt zich gedurende het optreden in het feest. De bandleden staat zelf ook niet stil op het podium.

De zanger en rapper Benjamin T. staat daarom ook meer dan eens tussen het publiek. Den Engel biedt de kans voor Leeways om samen te smelten met de mensen. Geen scheiding tussen band en publiek, nee. Dat is niet waar Leeyways voor staat. Liefde en vriendschap, dat is waar het om gaat. Er vormt zich een chemie die heel het optreden blijft hangen. Het publiek wil meer en krijgt meer. De band vraagt om te roepen, het publiek vraagt hoe hard. Een perfecte wisselwerking.

De nummers van de band zijn uiteenlopend. Meestal energiek, waarmee Benjamin T. als een dolle heen en weer raast. Niet alleen Benjamin T. is enthousiast, ook bassist Timothy Riley gaat helemaal op in zijn spel. De afwisseling tussen de nummers voelt soms wat ongemakkelijk aan. De band heeft het publiek in een feeststemming gebracht en haalt af en toe het tempo eruit met de wat rustigere nummers.

De veelzijdigheid van de nummers maakt echter veel goed. Het toppunt van deze veelzijdigheid is het moment waarop zanger Siggy met een doedelzak het podium op komt. Nu zijn ook de muurbloempjes van Den Engel op de dansvloer te vinden.

Het wordt steeds later en ver na twaalven is het publiek op. Leeways rondt zijn set enthousiast af en wordt rijkelijk bedankt. Nederig en bescheiden, dat zijn de bandleden. Ze genieten van complimenten, die ze meer dan verdiend hebben. Soms heb je van die vrijdagavonden, waarvan je niet van te voren weet wat je te wachten staat. Leeways is een muzikale sprong in het diepe. Achteraf gezien is het een sprong waar je geen spijt van krijgt.