Je zou het bijna vergeten tussen al het ‘Vestrockgeweld’, maar dit weekend vindt ook de 36e editie van Anywave in Zierikzee plaats. Zaterdag is traditioneel de dag waarop geen entree wordt geheven en dat is te merken aan de diversiteit (en hoeveelheid) aan bezoekers. Tel daar het perfecte festivalweer en een gevarieerd programma bij op en je hebt het recept voor een perfecte dag. Hieronder een selectie van bands en andere muzikale zaken die vandaag opvallen.

De variatie in de programmering komt niet alleen tot uiting in de verschillende stijlen die aan bod komen, maar ook in het niveauverschil van de bands. Hoewel elke geprogrammeerde band het beluisteren waard is, zijn de “profs” er meteen uit te pikken. Er is echter minstens één aangename uitzondering op deze regel.

 

Eén van de eerste bands is het Rotterdamse Dieselburner. De twee muzikanten beloven een stevige bak herrie en maken die belofte met de kleine bezetting meer dan waar. Lekker en snoeihard. Het publiek moet er duidelijk nog even aan wennen en de meeste mensen kiezen voor een rustig plekje in de achtertuin van Brogum, waar The Asses een mengelmoesje van vele muziekstijlen ten gehore brengen en daarmee voor de juiste festivalsfeer precies de juiste snaar weet te raken.

Wat later op de dag zorgt het Gentse Wallace Vanborn in de tent voor het tot op dat moment van de dag indrukwekkendste optreden. Deze band zou eigenlijk vorig jaar al op Anywave spelen, maar moest toen afzeggen. De band maakt het vandaag goed met een super energieke, bijna agressieve set van stevige stonerrock. Af en toe verrassend en onvoorspelbaar, soms (vooral in de wat nieuwere nummers) een tikkeltje veilig. Maar Wallace Vanborn weet de aandacht van begin tot eind vast te houden.

Inmiddels hebben DJ’s de achtertuin overgenomen. Ze zorgen voor een perfect festivalsfeertje met een mix van onvoorspelbare, lekkere, rare maar stuk voor stuk dansbare plaatjes. Dit alles voor een prachtige opengewerkte caravan in eh… frisse hippiekleuren!

Een ander hoogtepunt van de dag, en de uitzondering op de eerder genoemde regel, is het Zeeuwse Treehook. Het optreden van deze heren maakt grote indruk. De energie spettert er vanaf, het zijn goede nummers, er is contact met het publiek en er zit echt bezieling in. Deze jongens geloven in wat ze doen en dat brengen ze over op het publiek. Door hun optreden op Anywave van vorig jaar was het misschien al niet echt meer een verrassing, maar het was nu nog veel beter. Hier hopen we nog veel meer van te gaan horen.

Ondertussen staat ook Sex Organs als twee grote harige geslachtsdelen op het podium en maakt er een grappige boel van. Een beetje te grappig, want de muziek maakt minder indruk. En wat zullen ze het warm hebben…

Pene Corrida zorgt in de tent voor spektakel met onnavolgbare hardcore-verbouwingen van bekende nummers. Van Backstreet Boys tot Slayer, niets is veilig of heilig voor deze gelikte band. Het publiek in de inmiddels goed gevulde tent vindt het prachtig.

Dan Surrender, de meest onderschatte en tegelijk één van de succesvolste bands die Zeeland kent. Je moet van hun dialectrock houden natuurlijk, maar geldt dat eigenlijk niet voor elk genre? Hoe de band in Zeeland al meer dan 35 jaar volle zalen weet te trekken met publiek van jong tot oud is in ieder geval iets om respect voor te hebben. De bezetting is er sinds vorig jaar niet minder op geworden, met Driek Stevens op gitaar, Willy Berrevoets als drummer en J-P van Haestregt op basgitaar. Je zou verwachten dat de band daardoor ook beter is geworden, maar is dat ook zo? Ja en nee. Muzikaal gezien is het er zeker op vooruit gegaan, maar het is de vraag of de gemiddelde toeschouwer dat belangrijk vindt. Waarschijnlijk komen de meeste Surrenderfans niet echt voor een muzikaal huzarenstukje, maar gewoon voor een avondje feest. Dat is het nog steeds wel, maar de vanzelfsprekende chemie die er vóór 2015 was, is er nog niet. Jammer, maar misschien moet het nog een beetje groeien allemaal.

Check hieronder de foto's van de andere acts op anywave 2016. Klik op de foto's voor de grote versie.