‘t Beest zal vanaf begin april sluiten voor een renovatie. Onder het mom ‘sluit het seizoen goed af’ is John Coffey uitgenodigd. Beest-liefhebbers kunnen nu nog één keer al hun energie kwijt in het podium voordat het voor een maand of tien zal sluiten, en gelukkig is John Coffey niet vies van een smerig feestje bouwen.

Voorprogramma van de stijf uitverkochte avond is het Middelburgse Rites. En wat een progressie heeft die band gemaakt! De vele kilometers die Rites de afgelopen jaren heeft gemaakt heeft ze goed gedaan. De klik tussen de bandleden is duidelijker geworden en de woede in de nummers komt op het podium beter uit de verf.

Na een goede opwarmer van Rites begint het kwik al aardig te stijgen in ‘t Beest. Er vindt een korte changeover plaats, om vervolgens nekken te b-b-b-b-breken als met ‘Broke Neck’ de avond wordt ingeleid. En, zoals verwacht, ontploft ‘t Beest. Confetti vliegt voor de eerste (en zeker niet laatste) ronde in de zaal. Het publiek is ondertussen hard bezig is om elkaar vrolijk tot moes te beuken. Na een nummer of twee is daar dan ook de eerste crowdsurfer, de eerste die zijn shirt uittrekt en de eerste die een bloedneus heeft.

De vijf gasten van John Coffey zijn tijdens het optreden in de volledige focus. Ze spelen ontzettend strak, maar houden ook van lol trappen. Voor de gelegenheid heeft ‘t Beest een rookmachine-geweer aan zanger David Achter de Molen gegeven, die er de grootste pret mee heeft. Gitarist ‘Crucial’ Christoffer van Teijlingen drinkt bier tijdens het gitaar spelen en in de tussentijd moet de band de crowdsurfers nog ontwijken die aan de lopende band het podium beklimmen.

De set wisselt van oud materiaal van ‘Bright Companions’ naar recent werk van ‘A House For Thee’ en nummers van de uitverkochte Tony Hawk’s Pro Skater-optredens. Toch zorgt in Goes het materiaal van ‘Bright Companions’ ervoor dat de pit op standje ‘holy shit’ staat. ‘t Beest krijgt dan ook te horen dat Goes de favoriete stad is voor de band. Hier geeft niemand een fuck om dat Pinkpop-biertje; iedereen komt als trouwe John Coffey-fan een van de beste Nederlandse livebands supporten. De sfeer is onder het publiek dan ook enorm vriendelijk.

Na een flink uur crowdsurfen, headbangen, pitten en confetti uit je haar vissen is het dan toch tijd om afscheid te nemen van ‘t Beest. Het oude vertrouwde podium is duidelijk aan vernieuwing toe: een lichtmast hangt er maar zielig en scheef bij. De renovatie is wel echt nodig, zeker na vanavond. Het thuis dat ‘t Beest voor vele Goesenaren is, gaat tien maanden dicht voor de verbouwing. ‘No House For Thee’ horen we bij het verlaten van het pand al iemand grappen. Als er iemand het podium mag openen, dan hebben we al een publieksfavoriet.