Begin 2014 gooide I Could Float Here Forever (ICFHF) het roer om. De driemansformatie, bestaande uit Dennis Menheere, Youri Olie en Max Baar, werd geïnspireerd door het boek ‘20000 Leaugues Under The Sea’ van Jules Verne. Een verhaal uit 1870 over de oceanen, een mysterieus zeemonster en onderzeeër Nautilus. Het woord ‘mysterieus’ is dan ook samenhangend voor deel één van dit tweeluik.
Recensie: I Could Float Here Forever - Twenty Thousand Leagues Under The Sea
Een duik in de diepste zeeën met eerste album van tweeluik
De Goese band I Could Float Here Forever stond tot 2014 bekend om zijn ambient post-rock. Na het uitbrengen van zijn ep ‘Chrysalis’ en het vertrek van de drummer Rick Hutjens, brak er voor de band een nieuw tijdperk aan met een nieuw geluid.
De plaat, uitgebracht door het Zuid-Afrikaanse netlabel MoonSwing, is geheel instrumentaal. Ze hebben zich geconcentreerd op het instrumentale werk met tientallen instrumenten. Als je je ogen sluit, waan je je in een diepe oceaan, snorkelend tussen de koraalriffen en zeedieren.
Alleen in dit genre zijn de mannen van ICFHF niet. De inspiratie kwam onder anderen van Sigur Ros en All Shall Be Well. In vergelijking met de vorige ep, is dit album niet geschikt voor singles. Voor de ultieme beleving luister je dit album als geheel, als een boek dus. Je laat je meevoeren bij het intro om te duiken naar de bodem van de diepste zeeën. Voor het nummer ‘A Few Days On Land’ waan je je heel even op het droge in de haven van een vissersdorpje, om later alsnog de oceaan in te duiken voor het vervolg van deze muzikale ontdekkingsreis.
Kortom: Een mysterieuze plaat met elf tracks van een tweeluik vol melancholie. De nummers zijn instrumentaal zeer sterk opgebouwd en de mannen zijn meesters in het creëren van sferen. Een prima plaat om te luisteren, bijvoorbeeld voor bij het lezen van een boek van een Franse schrijver.