Het lijkt de vier muzikanten en in het bijzonder bandleider en zanger Dave Meniketti weinig te deren. Sterker nog: het interesseert ze duidelijk geen drol waar ze staan te spelen en voor wie. Het spelplezier spat er van de eerste tot de laatste noot vanaf. Geen uitgebluste oude rockers, maar rockgoden in goed geconserveerde lichamen die alles willen geven en daar alles voor doen. Het klinkt als een klok en rockt als de spreekwoordelijke tiet tijdens de bijna twee uur! durende show.
Y&T blijft rocken
Oer-band rockt in Gebouw-T als een stel tieners
De Amerikaanse dinosaurus-band Y&T bracht afgelopen donderdag vele nostalgische hardrockers naar Gebouw-T. Deze Amerikanen bestaan al langer dan het genre zelf, toeren zich al jaren een slag in de ronde, maar zien zichzelf na dik 40 jaar carrière terug op een podium in Bergen op Zoom of later deze tour in Leiden, Leeuwarden en Heerlen. Niet echt plaatsen waar een groep met deze staat van dienst hoort te zijn.
De geschiedenis van Y&T doet een beetje denken aan die van Anvil. Een Canadese heavy metalformatie die eigenlijk nooit écht groot geworden is, waar genre- en tijdgenoten Metallica en Megadeath dat wel werden. Y&T lijkt muzikaal op Scorpions, Journey, Stryper, Poison en Van Halen samen. Stuk voor stuk stadionbands en wereldsterren. Als dit soort bands al een clubshow doen kiezen ze vaak voor de grotere zalen als Paradiso, 013 of Tivoli. Zo niet Y&T, de vier uit California zijn bescheiden en aanraakbaar, in Europa eigenlijk haast vergeten en ook in The States geen grote publiekstrekker meer. De act vierde z’n hoogtijdagen begin jaren tachtig, maar lol dat de heren nu nog hebben. Ongelofelijk. Bassist Brad Lang blijft maar lachen. Wie de groep niet vergeten is, heeft een prachtige avond. ‘Hits’ als ‘Black Tiger’, ‘L.A Rocks’ en de Arrow classic rock evergreen ‘I Believe In You’, ze worden meegezongen door drie generaties hondstrouwe fans. Al weet die derde generatie in eerste instantie eigenlijk niet precies waar pa en ma ze nu mee naar toegenomen heeft.
Y&T (Yesterday & Today, naar het gelijknamige Beatles album uit 1966) is op zijn best als de drie zangstemmen samen komen, met ‘Midnight In Tokyo’ en ‘Summertime Girls’ als beste voorbeelden. Het is een beetje sleazy en een beetje glamrock. Echte Amerkaanse stadionrock in een popzaaltje. Hoe kan het dan zo’n groep nooit echte wereldfaam heeft gekregen? We zullen het nooit weten. Als liefhebber moet je er ook niet om geven. Op kleine schaal is het toch altijd veel leuker. ‘Forever’ zingt Meniketti als laatste. Hij zingt het, de zaal denkt het. Dit mag eigenlijk nooit stoppen.