MY BABY’s got me shouting voodoo!

Ook Bergen op Zoom ontkomt niet aan het moeras

Tekst: Esther Kenters Foto's: Joyce de Nijs ,

Na een lange zomer waarin MY BABY zo ongeveer alle grote festivals heeft veroverd, was vanavond Gebouw-T in Bergen op Zoom aan de beurt om zich te laten betoveren door de hypnotiserende sound van de band. Met hun zelfomschreven ‘Delta trance Louisiana dub indie funk’ neemt de band het publiek mee op zijn muzikale reis door de ondoordringbare moerassen van het Diepe Zuiden.

Als de lichten doven, verstomt het rumoer. Gitarist Daniel ‘Da Freez’ Johnston beklimt het podium, gevolgd door drummer Joost ‘Sheik’ van Dyck. Het strakke ritme dat ze inzetten, wordt als vanzelf omlijst door de aankondiging, nee, de uitnodiging van Johnston die het publiek vraagt mee te gaan op zoek naar “some voodoo”, terwijl hij zijn woorden omfloerst met huilende, vragende gitaarhalen.
 
Als zangeres Cato van Dyck vervolgens met haar frêle, elegante verschijning, op blote voeten haar opwachting maakt, reageert het publiek meteen enthousiast. Het openingsnummer ‘Tribulations’ laat op mooie, rustige wijze de sound van de band horen.
 
In het tweede nummer ‘No Depression’ krijgt het publiek een voorproefje van wat er verder te wachten staat. Als drummer Van Dyck in het middenstuk voor het eerst zijn spierballen laat rollen, komt de zaal los. De muziek grijpt en trekt aan het publiek, het tempo wordt opgevoerd om dan ineens weer te verstillen. De nieuwe single ‘Remedy’ sluit naadloos aan: lekker uptempo en uitermate dansbaar. 
 
Met ‘6x2’ van het eerste album wordt het gas even teruggedraaid. Behalve de hypnotiserende drumslagen en de gitaar die daar doorheen lijkt te zweven, verrast zangeres door haar gitaar te verruilen voor een viool. Een mooi, breekbaar intermezzo volgt en de zaal verdwijnt langzaam mee het moeras in.
 
Met ‘Mad Mountain Thyme’ volgt een stampende wisseling van ritmes en tempo om uiteindelijk te eindigen in een absoluut hoogtepunt; een haast onmenselijke lange vocale uithaal van zangeres Van Dyck. Het publiek betoogt zijn bewondering en respect met een luid gejuich.
 
MY BABY is op stoom en laat zich niet meer beteugelen. Na het fragiele ‘Hidden In Time’ volgen de nummers waarmee MY BABY zich geliefd heeft gemaakt. We horen ‘Mary Morgan’, Dylan-cover ‘Masters of War’, ‘Marching’, ‘Money Man’ en ‘Uprising’ voorbij blazen. Opnieuw verrast de zangeres de zaal door het publiek te trakteren op een klein, intiem dansje op het podium. Bijna alsof haar toeschouwers er niet bij zijn, wiegt en draait ze lief op de klanken van ‘Juno Moneta’.
Als het tijd is voor het laatste nummer en ‘Seeing Red’ ingezet wordt, danst de hele zaal mee. Met zijn lang uitgesponnen gitaarsolo, steeds ondersteund door woeste drumslagen, wordt toegewerkt naar de laatste climax van de avond. Dan blijkt echter dat MY BABY met de toegift nog een allerlaatste traktatie uit te delen heeft. ‘Leave For Good’ wordt ingezet en wordt al snel gevolgd door de Sly & The Family Stone klassiekers ‘I Wanna Take You Higher’ en ‘Everyday People’. Zo komt er een einde aan een heel fijn optreden.
 
Na het optreden komt de band nog naar de lobby. Daar vertelt de zangeres dat de band werkt aan zowel een live als een studioalbum waarin de bandleden nog meer willen gaan toeleggen op de swampy bluesstijl die ze zo goed ligt. We zijn benieuwd.