Ovezande podium voor straattheater en muziek

30ste editie van het straatfestival

Tekst en foto’s: Dennis de Waard en Joyce de Nijs ,

Op zondag 17 mei was het Zeeuwse Ovezande het podium voor vele straatartiesten, acteurs en muzikanten. Een jubileum, want dit was het alweer de 30ste editie van het straatfestival!

‘t Witte Kerkje
Nog voordat het sportpark in Ovezande weer wordt opgeschud, is het aan ‘t Witte Kerkje om de dag écht te beginnen met een aantal singer-/songwriters onder de naam Classic!Fever. ‘t Witte Kerkje lijkt het rustpunt in Ovezande. Buiten klinkt gelach, muziek uit draadloze speakers en de straten worden bewandeld door onder andere levende bomen en duivelse baby’s. Maar in ‘t Witte Kerkje is er rust. Bij binnenkomst wordt een andere wereld geopend en verstomt de ruis van buitenaf. Dit is het domein van nieuw singer-/songwriter talent, zoals de jonge Kailas. Hij speelteen flinke dosis aan klassiekers covers: van Doe Maar’s ‘Pa’, tot Tears For Fears’ ‘Shout’, naar ‘While My Guitar Gently Weeps’ van The Beatles. Kiki Hoefsmid speelt hier een een groot aantal eigen nummers, waarbij heerlijk weggedroomd kan worden.
 
Naast de Classic!Fever selectie zijn ook Dylan & Niels uitgenodigd om te spelen die, volgens presentator René de Dreu, sterkt klinken als een nieuwe Bløf. De prachtige nummers, gelukkig met minder moeilijk te begrijpen teksten dan hun vergelijking, doen het goed op zichzelf, maar na een uur is de verassing er toch af. Het resultaat is een half lege zaal. Als laatste mag de kleinkunstenaar Soort van Sven de boel betoveren. Een hier en daar wat rommelige set gevuld met fantastische teksten (Bijvoorbeeld: “Als je een afspraak bent vergeten met iemand van het Alzheimer café”) doen de zaal lachen. Maar, het nummer ‘Thuis’ ontroert.
 
De grootste ergernis in ‘t Witte Kerkje zijn de versterkers. De meeste artiesten die hier optreden spelen hard genoeg om het ook akoestisch te doen. Natuurlijk kan niet altijd alles unplugged, maar voor dit aanwezige gezelschap had het makkelijk gekund. Hier en daar overspelen een paar artiesten zichzelf in de grote galm. [DW]
 
Festivalterrein
Broeder Dieleman bijt het spits af. Hij treedt op met een begeleidingsband, bestaande uit drummer Leo Fabriek, zangeres (Janine van Osta), en toetsenist Pim van de Werken. Geen onbekende namen. Soms speelt ook Sven van Rijswijk in de begeleidingsband mee, maar deze muzikant gaf vanmiddag zijn optreden als Soort van Sven in ‘t Witte Kerkje. Het publiek dat nog niet zo bekend is met de liederen van Broeder Dieleman, moet soms even wennen aan de vrij rustige nummers en het Zeeuws-Vlaamse dialect. Toch valt het prima in de smaak. Er zit een mooie spanning in zijn nummers en de opbouw van zijn set is sterk. De gevoeligheid wordt afgewisseld met af en toe een ruigere, ruwe climax. Een mooie opening van het avondprogramma.
 
Op de main-stage verwelkomt Hannah Rickard & The Relatives het aanwezige publiek. Hannah Rickard schreef in 2012 wat en mailde deze aan haar neef. Hij vond haar songs zo goed dat hij last minute een aantal muzikanten, zeker niet de minste, bij elkaar zocht en Rickard zo’n beetje ontvoerde na een optreden om deze tracks op te nemen in de studio. Zo werd Hannah Rickard & The Relatives een feit. Nu, ruim drie jaar later, krijgt de groep steeds meer bekendheid. Strakke folk en rock-’n-roll, eigen werk en covers, doen de heupen wiegen. En niet onbelangrijk: Rickard heeft een dijk van een stem.
 
In de kleine tent staat Baldrick Brothers al klaar. Vorig jaar bracht deze Zeeuwse punk’a’billy band hun album met eigen werk uit. De band is sindsdien enorm gegroeid. Ook de dynamiek in de nummers én onderling is sterker geworden en ze zetten de tent dan ook goed in beweging. Het is feest, zowel óp het podium als er voor.
 
Rondje Doe Maar, de ultieme Doe Maar tribute band, speelt alle hits van deze legendarische Nederlandstalig skaband. En dat doen ze met verve. Alle nummers worden uit volle borst meegezongen. Na een set van ruim een uur, is er nog energie voor een toegift. Dan is het feest voorbij, maar gelukkig is het programma nog niet klaar.
 
Op Spectra-stage staat de laatste artieste van dit podium, Marjon van Iwaarden. Deze Zeeuwse schone heeft niet alleen een pracht van een stem, maar is erg actief in de muziek. Haar serieuze carrière ging van start met 2Unlimited. Ze zong onder andere met Carlo de Wijs, Babette van Veen, The New Orpheans en deed mee aan diverse theaterproducties van bijvoorbeeld Koen Schijvens. Daarnaast werkt ze als zangcoach. Vandaag treedt ze op met haar eigen band en een extra blazerssectie. Ze zingt eigen nummers in het Nederlands. Soulful, funky, warm en stoer, zo is haar stijl wel te omschrijven.
 
De afsluiter van het straatfestival is Party Criminals. Een rock-coverband in de stijl van The Dirty Daddies en Memphis Maniacs. In zeer foute pakken met goud, glitter en nepbontjes spelen ze aaneengesloten de grotere rockhits uit de 80-er en 90-er jaren. Muzikaal erg goed en met een showfactor van 10+ gaat de tent dan ook compleet los. Er komt zelfs nog een polonaise voorbij. Over smaak valt te twisten, maar dit is wel een perfecte afsluiter. [JN]