KP15: The Sha-La-Lee's zijn van een potje rocken niet vies

Een onverwachte afsluiting van de avond

Tekst: Janna Schoonakker Foto's: Andre Joosse ,

In België worden bands graag vergeleken met dEUS, en hoewel muzikaal gezien weinig gelijkenis blijkt, is er toch een overeenkomst; de productiviteit van bandleden in allerlei zij-producties. De leden van the Sha-La-Lee's zou je al kunnen kennen van bands als Millionaire, Creature With The Atom Brain, The Sore Losers en El Guapo Stuntteam. Toch allen vrij beroemde (in het geval van de laatste eerder beruchte) namen in de Belgische muziek-scene. Een “superband” noemen ze zo'n samengestelde band daar, en daarmee verandert alles wat ze aanraken al snel in goud. Maar hier in Ovezande moeten ze zich nog bewijzen.

En dat gaat in eerste instantie bijna mis want op de geplande tijd staat er nog niemand op het podium. Na drie uur in de file hebben The Sha-La-Lee's Klomppop toch nog weten te bereiken. Ze krijgen daarom aan het einde van het programma een herkansing om hun hachje te redden. Veel publiek is er echter niet meer over.
 
Al doet hun naam eerder denken aan songfestival-achtige taferelen, niks is wat het lijkt bij onze Zuiderburen. Rock is wat de klok slaat, en wel een prettige mix tussen alle vormen van rock die je kunt bedenken: garagerock, classic jaren 70 rock, rock-'n-roll en bluesrock. Om de frontman te citeren “zolang het maar luid en vettig is”. Menigeen zal beweren dat dat botst met elkaar maar The Sha-La-Lee's bewijzen dat dat prima samen gaat. Het staat live in elk geval als een huis en klinkt volkomen logisch. Niks doet ook vermoeden dat het gaat om een beginnende band, het klinkt en ziet er uit alsof ze dit al jaren doen. Wat ook een beetje een gevaar is misschien, want heel spannend en origineel is het niet.