Hoewel het terrein natuurlijk wordt tegengehouden door de muren van de huizen en de kerk, is de opzet veranderd. De klassieke opzet (permanente muziektent met tent ernaast) is omgegooid. Nu staat er een groter podium voor de permanente muziektent, en als wie zijn rug omdraait, ziet daar ook een in grootte gelijkwaardig podium staan. De blauwe keet is er nog, maar er is er één toegevoegd waardoor er nog meer intieme keetconcerten worden gegeven. Het fluisterpodium is verplaatst naar de zijkant van de kerk. In de kerk zijn ook dit jaar weer optredens, maar deze zijn niet meer gratis, zoals de rest van de dag.
Dag 2 van de Pastorale 2015
Pastorale groeit een klein beetje
Zoals we al eerder zeiden, de Pastorale viert feest! Twintig jaar geleden zag het festival(letje) voor het eerst het zonlicht en vandaag is het tijd voor de tweede dag van het festival van editie 2015. Zodra je aankomt op het plein rond de vijver naast de kerk, merk je meteen één ding op: het is groter!
Op het terrein hoef je je nooit te vervelen. Over de hele dag zijn er zo’n veertig optredens gepland van onder andere Maaike Ouboter, die het publiek enorm betovert met nummers van haar zojuist uitgebrachte debuutalbum. Katinka Polderman, misschien wel de grootste publiekstrekker van het festival, geeft een net-niet-optreden. Leuk voor liefhebbers van Polderman, maar haar humor valt niet bij iedereen in goede aarde, waardoor het aandeel relaxende mensen in het gras toeneemt bij de vijver. Fernant Zeste, een oude bekende americana-held voor de Pastorale: de mondharmonica maakt het optreden helemaal af. Gijs Teuwsen, ook niet meer onbekend voor de Pastorale, zien we in Keet 1. Hij schittert met covers van Passenger, Ed Sheeran, maar ook eigen materiaal, wat we aan het eind van het jaar op een ep mogen verwachten. Op het fluisterpodium zien we wederom Straatruis, de groep die het best bewaarde geheim van de Pastorale zijn geworden. We hebben ze nooit op het grote podium gezien (naast hun gastoptreden met The Lost Brothers in 2013), maar ze gaven keer op keer stiekem de beste optredens in de keet. Vandaag zal echter de laatste dag zijn uit het bestaan van Straatruis, maar aan het optreden (het laatste zou in de kerk zijn) is niets te merken ze blijven altijd met die aanstekelijke glimlach spelen.
De Cannonball Johnsons, vijf jonge gasten die hillbilly countryblues spelen, brengen al wat voeten van de goedgevulde vloer. Broeder Dieleman en Soort van Sven slaan de handen ineen voor een keetconcert. De poppy nummers van Redcoat brengen menig mens een lach op het gezicht, al is de vijftig minuten speeltijd net twintig minuten te veel om die magie vast te kunnen houden. Letters From Nina speelt weer een intieme set op het fluisterpodium en Six Times Fun, de jongste band op de Pastorale, speelt voor een handjevol mensen een leuke set vol covers. Het beste optreden van de dag kregen we voorgeschoteld van Laurens Joensen & Fabio Geleazzi, die je weten onder te dompelen in een overtuigende set Malinese blues. Tussen de nummers door krijgen we Malinese blues geschiedenis les,wat voor de muzieksnobisten onder het publiek (waaronder ik, red.) toch best interessant is.
Na een dag heen-en-weer lopen tussen podia, genieten in de zon op het gras en hutje-mutje in de keetconcerten luisteren naar de kleinste optredens, mogen we concluderen dat de Pastorale het ‘m weer geflikt heeft. Pastorale is dat kleine festivalletje waar je elk jaar naar toe gaat zonder dat je weet wát er nou precies gaat spelen en je kan er blind op vertrouwen dat boeker René de Dreu weer een flink pak talent naar Nisse weet te halen. Twee jaar geleden beklaagden we ons in een artikel dat er niet genoeg jongeren naar Nisse kwamen voor de Pastorale, maar dat is eigenlijk verleden tijd. Zowel jong als oud geniet in de zon van optredens waarvan je later nog over de bands kan zeggen dat je ze in Nisse (ja, echt!) hebt gezien. Pastorale 2016 kan maar niet snel genoeg voor de deur staan.