De Pit pakt uit op pakjesavond en trakteert op een interessante double bill: The Shady Greys + Black Tarantula. Smerige bluesrock en spacy krautrock zullen het Pitcafé vullen, maar Black Tarantula’s orgel had toch echt andere plannen.

‘t Pitcafé gaat er stukje bij beetje op vooruit: vanavond kunnen we de artiesten in volle glorie zien door twee extra spotlights. Geen band zal dus meer in het donker staan! The Shady Greys stapt het licht in en gooit het optreden maar meteen in de vierde versnelling. Het duo (Marcus Hayes, gitaar en zang & Catherine Coutoux, cajon en achtergrondzang) maakt bluesrock met een flinke dot garage á la White Stripes, maar weet er wel een eigen identiteit aan te geven. De goed op elkaar ingespeelde machine is het resultaat van smerige riffs, stompende voeten en goed getimede zang. Ze zingen precies wanneer ze willen en wat ze willen, niet meer, niet minder. De connectie met het publiek is niet per se aanwezig, maar dat kan Hayes weinig schelen. Wil hij het publiek in lopen en op zijn gitaar scheuren, dan doet hij dat. In deze setting perfect, maar als hij op het grote podium had gestaan, was het optreden volledig verwaterd in de enorme leegte van de zaal.

Tijdens de soundcheck komt de ergste nachtmerrie van elke muzikant tot werkelijkheid: het instrument begeeft het. Er is werkelijk geen geluid meer uit het orgel te persen, dus blijft de toetsenist alleen over met zijn bastoetsen. In de set weet Black Tarantula het met enige improvisatie op te lossen door de focus meer op de bas te leggen, maar de instrumentale krautrockband zal vanavond niet meer zijn muziek zoals het bedoeld is kunnen vertolken. Toch proberen ze er nog het beste van te maken. De vloeistoflamp houdt de psychedelische sfeer van de band vast, de gitaren krijsen nog steeds en de drums klinken heerlijk hol. Echter, de ontgoocheling van het instrument dat er de brui aan geeft, houdt Black Tarantula in zijn greep en het plezier om nog door te spelen is ver te zoeken. Black Tarantula speelt de set tot de laatste snik, en verlaat vervolgens een beetje pijnlijk het podium. Ondanks het tegenvallende optreden wat door onmacht zo is gaan lopen, geeft Black Tarantula een vermakelijke set. Een revanche voor volgend jaar zou wel op zijn plaats zijn voor deze jongens.