Voordat het gitaargeweld uitbarst in de Rabozaal, is er voor een select publiek nog toegang tot een interview tussen de band en OOR-schrijver Willen van Jongeneelen. In het T-Gesprek wordt kort de geschiedenis van de band naar voren gehaald. Van raggen in het muzieklokaal in havo 3 tot eerste album ‘Vanity’, en van de bandwisselingen tot ‘The Great News’. En de toekomst? De heren zullen volgend jaar naar Amerika gaan om daar een ep op te nemen, en deze later te presenteren in hometown Utrecht. Als support zullen ze daar onder andere de Australische psychrocksensatie King Gizzard & The Lizard Wizard meenemen. Aan het einde van het T-Gesprek wordt ‘Romans’ akoestisch gespeeld.
Verbroederend bloedneuzen meppen met John Coffey
Melodische teringherrie in Gebouw-T
Als John Coffey niet met de najaarstour naar Zeeland komt, dan komt het Zeeuws John Coffey-offensief wel naar John Coffey. En dat hebben ze geweten ook. 3voor12 Zeeland mengde zich met vele Zeeuwse fans in Gebouw-T met het Brabantse publiek en liep ouderwets blauwe plekken op.
Voorverwarmde punkmetal
Het Amsterdamse Death Alley mag voor meerdere John Coffey-shows openen en net als John Coffey is Death Alley eigenzinnig genoeg om niet in een hokje geplaatst te kunnen worden. Het is metal, maar ook weer niet pure metal, het is punk maar ook niet pure punk. Een beetje van allebei en met het oog op melodie. Daar waar de band hard rockt, lijkt het alsof het publiek nog zijn energie aan het sparen is voor John Coffey, maar mag na een flinke set toch rekenen op een enthousiast applaus.
Confetti, ballonnen, bier en je buurman op je nek
Een Dr. Marten in je knieholte, en vuist op je bovenarm, Jack & cola in je oor, en de buurman die een seconde geleden nog naast je stond heb je nu bovenop je nek. Zomaar wat dingen waar je iemand niet voor wakker hoeft te maken, maar zet er ‘Met John Coffey’ achter, en je hebt welgeteld 408 man (aldus John Coffey op Facebook) in je poppodium. Terwijl we tijdens de podiumwisseling wachten op John Coffey, zijn er al een tiental fans ballonnen aan het opblazen. Wanneer ‘Broke Neck’ dan wordt ingezet onder luid gejuich en strijdkreten, explodeert de zaal in een regen van confetti vanaf het podium en ballonnen vanaf het publiek, gevolgd door vliegende biertjes en rake klappen in een bezweet publiek.
Waren er in het T-Gesprek nog mensen die aangaven niets van de teksten te kunnen verstaan, staat er toch een halve zaal mee te brullen met onder andere ‘Dirt & Stones’, ‘Heart of a Traitor’ en titeltrack ‘Bright Companions’. Die spontaniteit van het publiek (ballonnen gooien, crowdsurfen) steekt de band weer aan, en vice versa. Zo krijgt zanger David Achter de Molen vervolgens het plan om al crowdsurfend naar de bar te gaan, een biertje te bestellen en weer terug op het podium te belanden want fuck it, waarom niet?
Hoogtepuntjes in de set: David en Christoffer die ‘Me vs. I’ met z’n tweeën spelen. Van Teijlingen vraagt ook nog even aan het publiek wie er uit Goes, zijn thuisstad komt, de halve zaal brult. Zo zie je maar, je kan John Coffey uit Zeeland houden, maar de Zeeuw niet uit een John Coffey-show. John Coffey bewijst maar weer eens voor de zoveelste keer dat hij een van de hardste, energiekste en strakste bands is die in Nederland en ver daar buiten podia tot de grond af kan stampen, maar de muzikanten staan er niet alleen voor. De fanbase zal met ze meegaan en lachend hun nek breken. Rock-‘n-roll’s not dead, zolang John Coffey leeft.