Voordat het publiek een portie John Coffey voorgeschoteld krijgt, betreden drie jonge garagerockers uit Leeuwarden het podium. Magnetic Spacemen zet een energieke en strakke show neer, maar het lukt de band niet om het enthousiasme over te brengen op het publiek. Af en toe zie je wat hoofden meedeinen en een enkeling begint te dansen. De punkrock van de mannen klinkt goed, is dansbaar en heeft potentie, maar Middelburg lijkt dat nog niet zo te beseffen.
John Coffey brengt moshpitfestijn naar Middelburg
Publiek mosht en danst op commando van de band
Wie John Coffey zegt, zegt moshen, snorren, bier gooien en blauwe plekken. Met het nieuwe album ‘The Great News’ op zak staat de band deze avond in Middelburg. Toch is het niet zo’n gekkenhuis in De Spot als we van een avondje John Coffey gewend zijn.
Van wall of death naar moshpit
Na een aantal rockclassics van onder andere Toto en Journey, is het tijd voor het wat ruigere rockwerk. Het licht gaat uit en John Coffey slaat de eerste noten aan waarbij de eerste kleine moshpit zich vormt. De vijf punkrockers hebben wat tijd nodig om het publiek voor zich te winnen. Wanneer zanger David Achter de Molen aankondigt dat de band een lekker nummertje gaat spelen, laat het publiek zich voor de eerste keer echt gaan. De moshpit neemt ondertussen steeds grotere vormen aan.
De bandleden springen het publiek in om de aanwezigen in tweeën te verdelen zodat de twee groepen tijdens de breakdown op elkaar af kunnen stormen. De wall of death mondt zich uit in een grote moshpit. Het publiek doet wat zanger Achter de Molen hen opdraagt. Wil hij dat het publiek losgaat, dan gebeurt dat. Vraagt hij om een circle pit, dan rennen binnen enkele seconden een twintigtal mannen achter elkaar aan. Tegen het einde van de set stapt een aantal bandleden de zaal in om alle aanwezigen naar de rechterkant te drijven. Op het teken van de band stormt het publiek op ze af om zich al dansend en rennend weer te verspreiden over de zaal.
Hoogtepunt blijft uit
Voordat de toegift ‘Romans’ begint, zetten enkele fans de beginzin ‘Miles ‘till the end of the road we walk’ in. Op het moment dat de hele zaal meezingt, beginnen de heren weer met spelen. Het is nog één keer knallen, schreeuwen en tekeer gaan. De show van John Coffey is energiek, de bandleden springen en headbangen en op de gitaren wordt flink geramd. De band laat mensen dansen en moshen, maar de momenten waarop het echt een gekkenhuis is, blijven uit. Bang om armen en benen in je gezicht te krijgen, hoef je vanavond niet te zijn. De gehele avond telt één crowdsurfer die binnen tien seconden al weer op de grond staat. Wie John Coffey zegt, zegt moshen, energie en een prima avond.