De set van Dotan staat vanavond vooral in het teken van het recente album “7 Layers” en wordt afgetrapt met “Home II”. Dotan wordt vergezeld door vijf bandleden, die sinds album “7 Layers” steeds meer onderdeel zijn geworden van de zang. De zes op het podium vormen dan ook een perfecte harmonie met hun stemmen: nergens vals, nergens een stem die eruit schiet en ongelooflijk sfeervol en warm. “Dit was toch wel de hit van de zomer, en deze hebben we dan ook gecoverd bij Giel! In de morgen”, als “Stolen Dance” van Milky Chance wordt ingezet. De enige misser op de set is “This Town”, de eerste bescheiden hit van Dotan uit 2011. Als dan als laatste het nummer wordt gespeeld, waar iedereen op zat te wachten (drie maal raden welke), springt iedereen van zijn stoel om mee te zingen. De volwassenen genieten, de kinderen dansen en de tienermeisjes gillen en zorgen voor een zee van mobieltjes in de lucht. De hype die om Dotan zweeft is niets in vergelijking met het optreden van vanavond.
#ZNF14: Dotan groter dan de hype
Ook Michael Prins is meer dan “die singer/songwriter” van tv
Dinsdagavond, vanavond staan Dotan en Michael Prins op het programma van het Zeeland Nazomerfestival. De organisatie rekende waarschijnlijk niet op een groot publiek, want er zijn stoelen neergezet. Wat ze niet wisten, is dat dit misschien wel een van de drukste avonden van het hele Nazomerfestival zou zijn.
Een paar honderd man verdwijnt als het podium wordt omgebouwd voor de set van Michael Prins, maar dat zorgt er juist voor dat er wat meer ruimte is op het Abdijplein. Michael Prins is wat minder bekend onder het publiek, zo blijkt wel als ik wat mensen aanspreek op het plein. Hij wordt nog steeds gezien als “die gast die ooit dat programma van Beelen heeft gewonnen”. Er zijn maar weinig mensen die ook maar één nummer van zijn debuutalbum “Rivertown Fairytales” kan opnoemen. Een duidelijk korter optreden is gepland voor Prins en zijn band, maar het is minstens zo indrukwekkend als dat van Dotan. Nummers als “For You”, “Poor Boys Blues” en “Can’t Get Over” komen voorbij en een verassende cover van INXS’s “Never Tear Us Apart”. Maar waar iedereen bij wegsmelt, is het schitterende “Close To You”, het nummer waardoor Prins al vanaf aflevering één de gedoodverfde winnaar was van seizoen 2 van De Beste Singer/Songwriter van Nederland. De stem van Michael Prins is het mooiste van alles, alsof Prins in zichzelf zingt. Helaas is hij ronduit onverstaanbaar als hij tussen de nummers door het publiek aanspoort om er een feestje van te bouwen, iets wat bij Prins’ set toch ietwat moeilijk is. Een bezoeker mag het podium op tijdens het laatste nummer om het “whoo-hoo-hoo” van meer kracht te voorzien. De jongen weet niet wat hem overkomt, maar zingt met meer passie dan we een willekeurig iemand op het podium ooit hebben zien zingen, en weet zo toch nog een klein feestje te bouwen. Maar hierna is het dan ook uit met de pret, geen liedjes meer, net als het lekker begint te lopen. Jammer.
Terugkijkend op de avond is dit een van de drukstbezochte, maar ook een van de betere avonden tot nu toe op het Nazomerfestival en dan hebben we nog een hoop goede optredens om naar uit te kijken. We zien elkaar morgen weer, Abdijplein.