#KP14: Flying Horseman bizar goed in bizar tijdslot

“Wij zijn een rare eend in de bijt vandaag, ik weet het”

Tekst: Daniel Hereijgers Foto's: Joris van Moort ,

Flying Horseman uit Antwerpen bestaat uit in totaal zes zeer getalenteerde muzikanten, en vooral is het de band rond gitarist/zanger Bert Dockx. Een concert van Flying Horseman is iets om te ondergaan, om in op te gaan, zo boeiend en uitgesponnen zijn de nummers. De vraag is vooraf een beetje of deze act zal pakken op Klomppop, om 18:45 uur in de tent en ingeklemd tussen Afterpartees en Jett Rebel.

De tent van Main Stage is angstvallig leeg, is het de deels Zeeuwse band Wolf In Loveland die zoveel volk heeft getrokken waardoor het nu nog vrij stil is? Hoe dan ook, het deert Dockx en de zijnen vrij weinig, de kwaliteit doet de positieve verhalen in zowat alle media eer aan, vooral die van net na Eurosonic in januari. Het begin is voor de derde plaat 'City Same City', met songs die iets lichter zijn dan de ijzersterke tweede plaat 'Twist'. Met name 'We Care' en 'We Are Free' vallen op omdat het samenspel van alle individuele elementen, elke subtiele gitaarstrook of zangstem van een van de Maieu zusjes geweldig in elkaar vallen. Dat is de kracht van Flying Horseman. Of wat te denken van het tien minuten durende 'Twist'? Het publiek in de tent staat ervoor open, dat is zeker. Geen oorverdovend applaus, maar zeker ook geen afleidend gebabbel. Zo was ook de vreemde eend welkom in de bijt.