Wat Picturia Poesis precies in Middelburg komt doen is me eerlijk gezegd een raadsel. De middelmatige symfonische blackmetal die het vijftal ten gehore brengt beklijft geen moment. Het geheel is niet strak en mist body vanwege het ontbreken van een bassist. De band probeert dat op te vangen middels twee keyboards maar dat lukt niet erg. Het enige echt ‘evil’ aan de groep is de corpspaint van de muzikanten, die Dimmu Borgir als grote voorbeeld hebben. Dat wordt nog veel oefenen dan. Wie denkt dat de band uit een ver buitenland gekomen is, vanwege het in slecht Engels aangekondigd songmateriaal, komt bedrogen uit. Eindhoven is de thuisstad van dit combo. Een mooie, gezellige stad in Brabant, waar veel betere bands vandaan komen dan wat hier vanavond optreed.
Onheil treft Bar American
Metalband heeft beter zaalgeluid dan Herfst
Het blijft een raar iets, om tijdens het eerste lente weekend van dit jaar, met temperaturen tot bijna 20 graden een artikel te schrijven over een blackmetal avond. Daar waar de temperatuur figuurlijk tot het nulpunt daalt, de duisternis heerst en screams en raspende gitaren de boventoon voeren. Bar American had vrijdag H e r f s †, Onheil en Pictura Poesis op het podium en een geluidsman die het verschil maakte.
Het Belgische H e r f s † sluit de avond af maar in dit verslag komen ze toch nu al voorbij. Want de necromantische black / deathmetal van het vijftal heeft één groot manco waardoor de show minder legendarisch wordt dan gehoopt: het geluid in de zaal zuigt enorm. De bas en drums staan veel te hard waardoor de zo typerende hoge tonen haast compleet wegvallen. De geluidsman staat lekker te headbangen tijdens de gitaarsolo’s, waarvan hij weet dat ze er zijn, maar voor het publiek zijn amper waarneembaar. Jammer, want Herfst grossiert in sterke en afwisselende blackmetal songs met af en toe wat deathmetal uitstapjes en subtiele keyboard flarden. Natuurlijk is niet alles slecht aan de show van dit gezelschap. De sfeer is fijn sinister en frontman Matthieu weet het publiek als enige behoorlijk op te jutten waardoor er zelf een kleine pit ontstaat. Bij een goed zaalgeluid is dit wel degelijk een top band.
Het uit Dordrecht afkomstige Onheil is iets minder onheilspellend dan de bandnaam misschien doet vermoeden. Wie een echte bak ‘onheil’ over zich uitgestort denkt te krijgen, komt (deels) bedrogen uit. Door het gebruik van drie gitaren en twee zangers is de groep zelfs bijzonder melodieus voor een blackmetal band. Niet voor niets wordt hun stijl omschreven als Fast Furious Yet Melodic Blackened Heavy/Thrash Metal. Dus wel raspende vocalen en een kale agressieve benadering maar ook trashy eigthies gitaarwerk en vette dubbele solo’s. Bandbrein Amok is al sinds 1999 bezig met Onheil maar optreden doet de groep niet veel. Toch fijn dat ze dan naar Middelburg wilden afreizen want het is vooral door het behoorlijk goede zaalgeluid de beste band van deze git zwarte nacht.