De band speelt hit na hit en dat zijn er inmiddels heel wat. ‘Author of The Play’, ‘One Equals A Lot’ en ‘Opening Fire’ dalen als klappen van de zweep neer het publiek dat buigt voor Mintzkov en hen keer op keer terecht een staande ovatie geeft. De band rockt, geeft rake gitaarsneren en toont waarom ze steeds vaker in een adem met Belgische topbands als dEUS en Balthazar worden genoemd. Het is ook mooi om te zien dat het vijftal hun eerste nummers niet verloochent. ‘Mimosa’ klinkt nog even mooi als weleer, met die zachte, pure stem van bassiste Lies Lorquet en verrassende oprispingen van drums en synths.
Mintzkov verkeert in bloedvorm en dat is erg goed te horen en te zien. Na enkele jaren timmeren aan de weg kloppen de Belgen eindelijk aan de grote deur van de internationale doorbraak. Nog een paar klopjes en het wordt nog wat om aan je kleinkinderen te vertellen dat je hen ooit op Vestrock zag.