De biografie klinkt veelbelovend, maar na een allegaartje aan vergelijkingen is het moeilijk om je een beeld te vormen. Op naar de Club Acoustic dan maar, die wel erg leeg blijft. De nakende show van Limp Bizkit of het delicate geluid dat naast de Jupiler stage volledig in het niet valt, of misschien wel de prestatie van Stuerbout die nooit helemaal van de grond komt. De teksten over het verdrijven van de tijd, veroudering en de dood klinken hol, te ingewikkeld en tijdens het eerste deel van de set zelfs ronduit vals. Dat laatste verbetert dan wel doorheen het uur, maar echt goed is het nooit.
Het verhaal waarop we zaten te wachten, kregen we niet. Misschien kwam deze festivalshow te vroeg, misschien had Stuerbout gewoon een slechte dag. Vandaag scoorde Freedman echter onvoldoende om langer dan een kwartiertje bij te blijven.