De nummers van Di-rect zijn een stuk gecompliceerder geworden dan vroeger, maar nog steeds zijn ze erg toegankelijk voor een breed publiek. Live wordt de vijftallige band aangevuld met een extra gitarist. Ze zetten een erg vol geluid neer waar met gemak een stadion mee gevuld zou kunnen worden.
Di-rect is de laatste tijd steeds meer richting de rockballads gegaan, een beetje denkend aan Snow Patrol. Ook bij de nieuwe nummers horen we dit weer terug. Maar daarnaast zijn er enkele nummers met een andere, meer ritmische en opwindende groove. Het klinkt zeker niet verkeerd, maar het vormt nog niet zo'n geheel met de oudere nummers.
Zanger Marcel spreekt tussendoor het publiek vaak toe. Het lijkt er echter op alsof hij wat jonger publiek is gewend, want hij spreekt nogal in populaire taal. Nergens voor nodig bij ons nuchtere Zeeuwen. Di-rect sluit tenslotte af met publieksfavoriet 'We Are The Young Ones', waarbij Marcel los gaat op een grote trom. Met Beastie Boys' hit Sabotage nog naknallend door de speakers verdwijnen ze van het podium. Waarom is niet geheel duidelijk, misschien om iedereen weer een beetje wakker te schudden uit het vrij intieme optreden?