The Lonely Hearts in Café ‘Ut Babbelaèrtje’ in Middelburg

Een regenachtige avond met binnen droge rockabilly ‘with a twist’

Sandra Burgers ,

Café Ut Babbelaèrtje biedt vanavond podium aan The Lonely Hearts. Deze band bestaat sinds september 2012 en bestaat uit Peetman Wisse (zang en contrabas) Jules Petiet (gitaar) en Frans Penning (drums). Wisse vertelt over de formule die het drietal bij elkaar houdt: “We zijn wel een coverband, maar we bewerken de bestaande nummers, dus het lijkt net of we eigen nummers maken.”

Vreemde covers

Wat Wisse zegt, klopt precies. Tijdens de eerste set horen we bijvoorbeeld de nummers ‘Stayin’ Alive’ van Bee Gees, ‘Walk This Way’ van Run–D.M.C., ‘The Joker’ van The Steve Millerband en wat ik herken als een nummer van Lee Towers: ‘I Can See Clearly Now’.  Al deze nummers worden gebracht in de typische Lonely Heartsstijl, waardoor de luisteraar zowel herkenning als vervreemding meemaakt.

 “Alle bandleden kunnen hun eigen bewerking geven aan onze nummers. Zo blijft het leuk”, zegt Wisse. Petiet vult aan: “We kleden de nummers uit  tot hoe ze oorspronkelijk zijn bedoeld. Hoe ze in de jaren 50 en 60 hebben geklonken,  van daaruit bouwen we ze op naar onze stijl.” De nummers worden bijpassend gespeeld met de originele instrumenten, een argument voor de band om de formatie klein te houden en niet verder uit te breiden.

De Lonely Heartstwist

Maar die eigen swing, die ‘rockabilly twist’: hoe klinkt die nu precies? “Er zit veel shuffle in”, zegt Petiet. Wanneer de mannen spelen, hoor je dat dit zonder twijfel een understatement is.

Drummer Penning heeft het naar z’n zin in dit kleine bandje met groot volume. “Ik speel af en toe ergens anders, maar dit is mijn belangrijkste band. We treden meerdere keren per maand op, zeker 30 tot 35 keer per jaar.” De mannen spelen met name in kleinere cafeetjes. Wisse: “Eigenlijk  bepalen we zelf waar we willen optreden. We hebben niet de wens om bijvoorbeeld op rockabillyfestivals te staan. Daar passen we  ook niet.”

Dichtbij het publiek

De band wil graag een klik hebben met het publiek. Petiet zegt  daarover: “We kiezen dus podia waar we het zelf leuk en gezellig vinden.” Wisse knikt instemmend. “Maar deze band komt niet goed over op een groot podium, hoor. Deze muziek is ontstaat in kleine tentjes, dus dat moet je zo houden en ook op een manier inrichten waar je nauw contact met het publiek kunt houden.” 

Energie

 Eerzuchtig zijn ze dus niet, deze mannen. Energiek: dát zijn ze wel. Binnen is te horen hoe dat gaat: ze zetten in op vaart, een hoog tempo en een strak ritme. Inderdaad, het zijn allemaal covers, maar een aantal daarvan is wel lekkerder geworden door deze Lonely Heartstwist. “In een driemansformatie moet je allemaal even hard werken”, zegt Wisse. “Er is niemand, zoals een pianist, die dingen wegpoetst. Je moet echt allemaal je steentje bijdragen en er bij zijn, dat is nou juist het leuke.”

Hard werken en lol hebben

Dat harde werken, dat is zichtbaar tijdens het optreden. Drie hardwerkende, zwetende kerels spelen alsof hun leven ervan af hangt.  Máár: “We hebben een hekel aan spullen sjouwen” , lacht Penning.  Dat dan weer wel. Af en toe nodigt de band een gastzanger uit. Een poosje terug was dat in Pantarhei in Vlissingen het geval. Wat mij betreft is dat niet nodig. Want: zoals Wisse in het begin stelde: de grootte van dit drietal zit hem juist in het kleine en authentieke. En van een goeie pot  extraordinaire muziek, daar hou ik wel van. 

Voor een kleine impressie en voor het geluid van de band, zie www.youtube.com/watch