Opener Moon Coven is misschien nog wel de meest authentieke stonerband van de avond. Deze Zweden mengen het genre met lekker lang uitgesponnen psychedelica en doet dat zeer overtuigend. Met drie gitaristen en een bassist is het dringen op het knusse The Lane-podium, maar dat weerhoudt de Scandinaviërs er niet van om een prima show weg te geven.
Massafest wordt steeds diverser
Zesde editie in The Lane in Oostburg
Massafest is ooit begonnen als eerbetoon aan de stonerrock. Nu we bij de zesde editie zijn aangeland, verlegt ook dit festival voorzichtig haar bakens. Stonerrock en psychedelische hardrock zijn nog altijd de hoofdingrediënten, maar binnen die kaders wordt er eindeloos gevarieerd en geëxperimenteerd. Er zijn bands die zelfs dik buiten die lijntje kleuren. Met vijf bands uit evenveel landen laat Massafest zien dat er nog altijd rek zit in een underground festival als dit.
Het Russische The Grand Astoria groeit hierna uit tot de verassing van de dag. Het trio roert wat hard rock en punk door hun psychedelica-pap waardoor de nummers verassend fris en relatief luchtig blijven. De band staat vooral in de instrumentale nummers erg sterk. Mede omdat frontman Kamille Sharapodinov niet de beste zanger is, al redt hij zich prima, als hij bijgestaan wordt door bassist Dmitry Ogorodnov. Gitaar spelen kan de Rus wel en dat laat hij veelvuldig zien en horen. Deze Oost-Europeanen hebben niets te verliezen en spelen ook zo: Ongedwongen alles geven. Zieltjes winnen dat is wat ze willen, en dat is gelukt.
Black Tusk is op doorreis naar Hellfest in Clisson, Zuid-Frankrijk. Oostburg is een mooie tussenstop, al zijn er dan nog wat kilometers voor de boeg. De Amerikanen zijn hoofd-act maar staan slim halverwege in het tijdsplan. Het publiek is dan nog niet compleet murw gebeukt. Na dit optreden trouwens wel. Want wat een energie legt dit trio aan de dag! De show is een korte maar erg heftige krachtsexplosie van black sludge, trash en heavy metal. Het gas gaat er vol op en er is geen tijd om te rusten. Soms lijkt het een beetje lawaai maken om het lawaai maken, maar wie daar doorheen kijkt ziet drie gedreven Yanks aan het werk. De band is een behoorlijk grote naam in het genre aan het worden. Iets waar de organisatie van Massafest een neusjes voor heeft.
Het Belgische Cowboys en Aliens is een beetje op zijn retour. Begin deze eeuw kende de band grote successen met optredens op Graspop en in grote zalen als de AB in Brussel. De laatste jaren maken deze sympathieke Vlamingen hun rondjes echter langs de Vlaamse jeugdhuizen en festivals zonder er echt wijzer van de worden. Hun Heavy Riffin' rock, zoals de bands tegenwoordig maakt, klinkt prima maar mist net dat beetje extra. Zanger John Pollentier is nog even gedreven als tien jaar geleden en dat is maar goed ook, want hij trekt de kar en zorgt ervoor dat ook het visuele aspect niet vergeten wordt.
Het slotakkoord is voor het Amsterdamse Death Ally. Met aan boord ex-leden van onder andere The Devil’s Blood, Gewapend Beton en Mühr is er ervaring genoeg en dat is te merken. De band vliegt er lekker in en krijgt de zaal zonder moeite mee. Hun energieke heavy rock doet nog het meest denken aan Vanderbuyst of stijlmastodont Peter Pan Speedrock. Fijn dat zo’n band ruimte krijgt op Massafest.