Polderpop plant zijn vlag in Goes

‘t Beest en festival slaan handen ineen

Tekst en foto's: Dennis de Waard ,

Polderpop, een kleinschalig Zeeuws festival dat lokale bandjes een podium biedt, vindt normaal gesproken plaats in, jawel, de polder bij Wolphaartsdijk. Speciaal voor de wintereditie van dit festival, zijn de organisatoren van ’t Beest en Polderpop gaan samenwerken. Zodoende biedt ’t Beest symbolisch onderdak aan Polderpop, en met succes. Want, met vijf acts op het programma, die allemaal een ander genre brengen, is er vandaag voor ieder wat wils.

Django Boegheim, een vrijwel nog onbekende singer/songwriter, mag openen voor de spreekwoordelijke anderhalve man en een paardenkop. Zittend op een stoel en gewapend met zijn akoestische gitaar, speelt hij eenvoudige, maar gevoelige nummers. Zijn stem heeft een warme klank en is kristalhelder. In het begin is Boegheim zichtbaar nerveus, maar naarmate zijn optreden vordert, komt hij iets losser over. Je zou bijna in de zaal een aantal barkrukken neerzetten, kaarsjes aansteken, een goed glas wijn er bij nemen en nog uren naar hem kunnen luisteren, maar helaas moet de Zeeuwse Boegheim ruimte maken voor de volgende act.
 

De zaal is wat meer gevuld, en het publiek dat Backroots voor het eerst het podium op ziet stappen, kijkt met een grijns. Want, twee van de bandleden hebben slecht zittende pruiken met petjes daarbovenop aan. Misschien is dit bedoeld als komische noot, maar de bandleden kijken er bloedserieus bij. En… is de bassist niet Tom de Regt, de man die Polderpop organiseert? Met stevige postpunk en hardrock, schudt de band de aanwezigen wakker. Voor een allereerste optreden klinken de strakke drums, de scheurende solo’s en de beukende bas allemaal heel goed. Hier en daar lijkt het nog niet helemaal één geheel, en weet Backroots nog niet helemaal te overtuigen. 

Dan is het tijd voor Hatred Defined, de band die nu hun overwinning op Spectra een tweede optreden heeft. Inmiddels hebben de bandleden een bescheiden fanbase opgebouwd, die duidelijk aanwezig is. De death metal mannen weten ‘t Beest vol te krijgen. De frontman zoekt beter het contact met het publiek. Hij weet ze zelfs “op oorlogspad” te sturen, hup de moshpit in. Terwijl er voor het podium de al bekende mix van armen, benen, bier, en zelfs een bloedneus gaande is, speelt Hatred Defined met het gaspedaal op oneindig. Aan het einde van hun stevig en energiek optreden wordt door de finalisten van Spectra nog even promotie gemaakt voor hun optreden op 29 mei 2014, tijdens Klomppop.
 
Het is de Goese blues-rockmachine Monsun, die alle remmen los doet gooien. De band, die bij optredens soms wat terughoudend is naar het publiek, heeft vandaag een goeie klik met de aanwezigen. Het optreden, dat bestaat uit eindeloze solo’s, dansende mensen en biertjes in de lucht, staat als een huis waarin Monsun de baas is en iedereen uitnodigt om er te feesten. Jammer is wel, dat je na het optreden geen opnames kunt kopen, want ik zou een hele doos in willen slaan, om vervolgens alle platen grijs te spelen. Wie weet lukt het Monsun op 5 april 2014 de T-strijd te winnen en daarmee de studiotijd te benutten.
De laatste band is Harbour of Souls! Deze power metal band heeft er duidelijk zin in. Gewapend met een gehalveerde microfoonstandaard, vliegt de zanger als een losgelaten beest over het podium. De gehalveerde microfoonstandaard lijkt op het eerste gezicht een grappige verwijzing naar Freddie Mercury, maar het werkt! Martin de Jong maakt goed gebruik van dit detail en zwiert en zwaait met de microfoonstandaard alsof het de scepter of een van de kroonjuwelen van Harbour of Souls is. Want heer en meester, dat zijn de bandleden vanavond in ‘t Beest. Na de show zijn er gratis demo’s (die de lengte van een volledig album bevatten) en Harbour of Souls t-shirts te halen. Daarmee mogen alle metalbands in Zeeland wel oppassen: Harbour of Souls is hard aan het werk om zieltjes te winnen. En dat doet de band nog met succes ook.
 
Wat mij betreft mag er volgende winter weer zo’n editie van Polderpop komen. Ik kijk er al naar uit.