Wolf in Loveland en Moss in De Spot

Meerstemmige pop/folk en indie rock

Tekst: Max Coppoolse Foto's: André Joosse ,

Vandaag, vrijdag 4 april, is het een drukte van jewelste in De Spot. En dat allemaal voor de Amsterdamse band Moss, die ter ere van hun vierde album 'We Both Know The Rest Is Noise' in Middelburg hun tour starten. Nou ja, Amsterdamse band… Frontman Marien Dorleijn groeide op in Middelburg. Maar de Zeeuwse hoofdstad was eind jaren negentig te klein voor de muzikale ontwikkeling van Dorleijn en hij vertrok naar Amsterdam.

Rotterdam

Het voorprogramma wordt verzorgd door Wolf in Loveland, met ook een frontman (Jan Minaard) afkomstig uit Zeeland die naar de Randstad vertrok. De band bestaat uit een paar muzikanten, die we ook van een andere (band)naam kennen, zoals Ruben Trouborst (bassist bij The Handsome Poets) en de Zeeuwse Janine van Osta (singer-songwriter Saint Helena Dove). Wolf in Loveland is een pop/folk band in de richting van 'Noah and the Whale' en 'Mumford and Sons'. De zeven muzikanten spelen fijne dansbare meerstemmige popliedjes, afgewisseld met mooie verhalen in de vorm van zachte ballads. De band sluit af met een lied waarin vier verschillende vocalisten een eigen couplet zingen.

Amsterdam

Het Middelburgse publiek komt duidelijk voor Moss en een korte pauze zijn daar eindelijk Marien Dorleijn (zang/gitaar), Finn Kruyning (drums), Michiel Stam (gitaar) en Koen van de Wardt (bass/zang). De eerste noten worden ingezet en het publiek is gelijk enthousiast. Een enkeling staat te springen en gaat los, maar over het algemeen blijft het publiek rustig. Het optreden is zeer strak en dynamisch. Ieder lied lijkt met een soort jamsessie te beginnen, wat me in eerste instantie doet denken aan Muse of Radiohead, maar naarmate de liedjes verder gaan hoor ik ook zeker een geluid dat me aan de The Killers doet denken. Vooral de aparte samples maken de nummers interessant. Persoonlijk vind ik de liedjes veel op elkaar lijken en begint het optreden me aan het eind een beetje te vervelen. Het gros van het publiek is het daar niet mee eens en vraagt om een toegift. Hier op voorbereid keert de band terug, om vervolgens af te sluiten met een sluimerend lied, waarbij de mannen om de beurt stoppen met spelen en naar beneden zakken.