Het is opvallend en schrijnend dat een deel van het publiek de zaal verlaat nadat Tellurion als laatste voorprogramma van het podium stapt. Endless Cycle weet ook dat het eigenlijk de support-act is. Vanavond natuurlijk niet. Het is hun feestje. De bandleden willen nog een keer knallen – en doen dat ook, want ze spelen strakker dan ooit te voren. Het is niet de bedoeling om de vijf Zeeuws-Vlamingen hier te bashen, want dat verdienen ze zeker niet. De band stopt maar wie vindt het echt erg? Vrienden en familie vooral zo blijkt. Endless Cycle's voetnoot in de muziekgeschiedenis bestaat uit een EP en het prima album ‘Into The Opaque’, dat twee jaar geleden uitkwam. Hierna bleef de band hangen. Af en toe een optreden, maar geen stappen meer vooruit. Is dat de reden van het afscheid of is het omdat Ynfamia (waar drie van de vijf bandleden deel van uitmaakt) te veel tijd kost? Wat maakt het ook uit, de progressieve death metal schalt nog eenmaal door De Pit en zoals gezegd: het is het strakste en beste optreden van de groep in lange tijd. Het is feest op het podium. De druk is er blijkbaar af en dat is aan alles te merken. Dit is het hoogtepunt en dat is toch het beste moment om te stoppen. De handen gaan terecht nog eens op elkaar. Bedankt en tot ziens.
Endless Cycle is er klaar mee
Afscheidsavond voor death metalband uit Terneuzen
Bands komen en bands gaan. Dat is niets nieuws. De ene act stopt in stilte, de ander wil met opgeheven hoofd voor een volle zaal afscheid nemen. Als band hoef je zelfs niet veel te hebben bereikt of naam te hebben gemaakt. Je kunt gewoon als bandleden onder elkaar nog een keer een leuke avond hebben. En zo wil metalformatie Endless Cycle het. Met La-Ventura, Tellurion en Lesbian Bed Death als support acts is het vanavond hun afscheidsconcert. De drie voorprogramma’s zijn de band uit Terneuzen op alle vlakken voorbij gestreefd, maar dat mag de pret voor de afzwaaiers niet drukken.
De avond wordt geopend door La-Ventura. De Zeeuwse femail-fronted metal belofte stelt vanavond nieuwe drummer Stefan Simons (o.a. MeclassicA) voor als vervanger van Renzo van Poecke. Het is al even geleden dat de band op het podium stond. Muzikaal staat het als een huis, maar bij zangeres Carla Verhuizen lukt niet alles even goed vanavond. Hoge noten zitten er soms net tegenaan of worden wat overschreeuwd. Jammer want de Goesse frontvrouw kan natuurlijk echt wel zingen. De show is verder prima en Simons heeft een foutloze vuurdoop. La Ventura's album ‘White Crow’ wordt nog altijd goed gepromoot en lijkt nu voorzichtig wortel te schieten in België en Duitsland. Misschien verklaart dat de in het Engels ingestudeerde praatjes tussen de nummers door. Niet echt nodig als je in Terneuzen optreedt. Het siert het viertal dat ze een internationale uitstraling nastreven – en dat ze hun aanwezige Duitse platenbaas willen imponeren – maar in dit geval creëert het meer afstand dan nodig. Alle vier de bandleden zijn sympathieke mensen dus dat kan nooit de bedoeling zijn.
Vreemde eend in de bijt is het Engelse Lesbian Bed Death. Het is een compleet raadsel wat deze band hier doet, omdat de rest van de line-up toch local heroes zijn. Maar de alternatieve sleaze rock-‘n-roll van het vijftal is wel een welkome afwisseling tussen al het zware metaal. De band doet het meest denken aan het Amerikaanse Flyleaf, maar dan met iets meer (horror)punkinvloeden. De groep heeft aan zangeres Kittie Racchea een prima frontvrouw en aan oprichter en gitarist Mr. Peach een fijne bliksemafleider, omdat hij ook flink wat aandacht op zich vestigt. Muzikaal en melodieus lijken de nummers soms wel erg op elkaar. Pas als in afsluiter ‘Moonlight’ ook een tweede stem opduikt is er echt variatie te ontdekken. Jammer dat dit pas op het eind van hun show gebeurt.
Het is te begrijpen dat een deel van het publiek speciaal voor Tellurion gekomen is. De band is weer ouderwets op dreef. Het is een genot maar naar te kijken. Niet zo overrompelend als in The Lane Oostburg, begin dit jaar, maar wel weer zeer sterk. Deze West Zeeuws-Vlaamse djent machine is van de eerste noot tot de laatste geconcentreerd, gepassioneerd en super strak, ondanks wat kleine technische problemen. Dit moet het jaar van Tellurion worden. De cd is uit, de promotie loopt. Een aantal van dit soort shows op vreemde bodem, et voilà. Hier kan en mag niemand omheen of aan voorbij gaan!