Die aanpak geeft het concert een elegante sfeer, waarbij de band nu eens een luchtige jaren-dertig-sfeer weet op te wekken in ‘Counting Stars’ en dan weer de diepte opzoekt met lange nummers die naar een stevige climax toewerken, zoals het gedragen ‘Whispers and Mourns’. De bijzonder fraaie lichtshow vormt een passend contrapunt voor de muziek. Dat de band tot grootse dingen in staat is, staat buiten kijf, zo goed als ze spelen. Toch hinkt het concert een beetje op twee gedachten. Een aantal songs, zeker aan het begin van de set, is te vlak voor deze prachtige arrangementen. Ook schuilt er in zanger en gitarist Jeroen van Ham, met zijn podiumact, de uitstraling van een hartenbreker en af en toe wat dikke pathos, een onverwachte hoeveelheid Koen Wauters (Clouseau), waarmee hij op een heel ander publiek lijkt te mikken dan de duidelijk artistieke ambities van de klassieke bezetting. Hierdoor blijft, ondanks de beslist aangename muziek, toch een wat onbestemd gevoel hangen.
ZNF: Belgische breekbaarheid en bruisend Klezmerfeestje
Het publiek had wel de hele nacht door willen feesten
Het Nazomerfestival haalt traditioneel een aantal Belgische bands naar Zeeland. Ook nu hebben de programmeurs met een fijne neus voor nieuwe muziek een aantal Zuiderburen onze kant op gelokt. Op deze goed bezochte gratis festivalavond – geweldig dat dat ieder jaar weer lukt – treedt als eerste band het in België al aardig doorgebroken, maar bij ons nog onbekende No Angry Young Man (NAYM) aan. De groep heeft zich vernoemd naar een citaat van Bob Dylan, heeft alweer hun tweede, ambitieuzere plaat uit en speelt popmuziek op klassiek instrumentarium. Tot wel negen man staan met een keur aan instrumenten (cello, accordeon, klarinet) op het podium.
Zulke overpeinzingen zijn dan weer helemaal niet nodig bij de tweede act, de Amsterdam Klezmer Band. ,,We gaan het Abdijplein helemaal platspelen”, zei frontman en altsaxofonist Job Chajes en het feest kon beginnen. Vanaf de eerste noten weet de band het publiek op te zwepen en dat verveelt geen noot, de volle anderhalf uur lang. De Amsterdam Klezmer Band speelt een ziedende mix van klezmer, Balkanmuziek, rap en ska waarbij het tempo gaandeweg krankzinnig hoog komt te liggen. De meeste composities zijn van de band zelf, waarbij de traditionele klezmerbasis naar believen met eigen inbreng wordt aangevuld, wat ook – juist – in de gerapte nummers een perfect natuurlijke combinatie oplevert. Zanger/percussionist Alec Kopyt zorgt met zijn expressieve kop voor een aantal melancholieke intermezzo’s en alle bandleden krijgen ruimschoots de gelegenheid voor soleren. Bij al dat bijna vanzelfsprekende vuurwerk zou je haast vergeten hoe ongelooflijk strak er gespeeld wordt. De band heeft geen drummer en maakt hoogstens spaarzaam gebruik van wat percussie. Het onweerstaanbare ritme komt helemaal van de perfect synchroon gespeelde instrumenten.
Helaas was de organisatie om half twaalf onverbiddelijk: einde concert en geen toegift. Het publiek had wel de hele nacht door willen feesten.