Praatje, plaatje
Als Danny Vera het podium in zijn thuishaven betreedt, heeft hij meteen alle aandacht. Hij staat, samen met zijn gitaar, achter de microfoon. Hij begint een verhaaltje te vertellen. Dit doet hij voor ieder liedje. In de verhaaltjes vertelt hij waar de nummers over gaan en hoe hij op het idee is gekomen ze te schrijven. Dit levert een hele andere manier van luisteren op, wat hij zelf ook aangeeft. ‘’Vaak luister je alleen naar het liedje. Maar met dit verhaaltje erbij is het echt de moeite waard om naar de tekst te luisteren’’, zo zegt hij.
Als Danny Vera het podium in zijn thuishaven betreedt, heeft hij meteen alle aandacht. Hij staat, samen met zijn gitaar, achter de microfoon. Hij begint een verhaaltje te vertellen. Dit doet hij voor ieder liedje. In de verhaaltjes vertelt hij waar de nummers over gaan en hoe hij op het idee is gekomen ze te schrijven. Dit levert een hele andere manier van luisteren op, wat hij zelf ook aangeeft. ‘’Vaak luister je alleen naar het liedje. Maar met dit verhaaltje erbij is het echt de moeite waard om naar de tekst te luisteren’’, zo zegt hij.
Het optreden zelf is erg intiem. Tussen de liedjes door zoekt Vera contact met het publiek; alles wat er gebeurt in de zaal valt hem op. Dit levert soms leuke gesprekjes op tussen de zanger en de zaal. Zijn liedjes brengt hij met veel gevoel ten gehore. Zowel zijn stem als zijn gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal barsten van de emotie. Ook de eerder genoemde verhaaltjes leveren hier een grote bijdrage aan. Helemaal wanneer hij een liedje opdraagt aan zijn kersverse vrouw.
Vera kan terugkijken op een geslaagd optreden. Zijn aparte stemgeluid en goede gitaarspel leveren een bijzondere combinatie op. De dosis emotie die hij daar bovenop gooit, maken zijn nummers helemaal af.