Een aantal nieuwe nummers als try-out en oud materiaal dat is wat dialect metalband The Evil Pony’s brengt. Vooral het groepje die hard fans vermaakt zich kostelijk. Trots, als waren het de peters en meters van de nieuwe nummers.  Er is verder niets evil aan deze vier lolbroeken uit de omgeving Eeklo die metal met een knipoog maken. Muzikaal stelt het allemaal niet zo veel voor, beetje standaard hardrock. Tekstueel is het wel leuk maar zanger Manu is helaas niet altijd even goed te volgen. Wat tot gevolg heeft dat de niet ingewijde bezoeker een vermakelijke maar wat voorspelbare show voorgeschoteld krijgt. Een van de nieuwelingen, ‘Urinoir Tres Bizar’, geeft het niveau goed weer. Hier staan vier muzikale zatlappen op het podium die niet vis zijn van een potje zelfspot zo getuige de titel van hun eerste cd ‘Mee Een Muile Gelijk Ons Ist Alle Doagen Keirmesse’. Waarvan de nummers ook nog maar kleuters zijn. Ze zien hoe hun huilende broertjes en zusjes op hun paasbest getoond worden, al waren ze klaargemaakt voor de eerste communie. Jammer dat drummer het tempo niet altijd even goed kon bijbenen anders was het echt een strakke show geweest. Nu blijft het toch vooral lang leve de lol en ohja we staan op een podium. Wanneer alle nieuwe telgen samengevoegd worden op een schijfje is niet duidelijk. Maar met deze babyborrel loopt The Evil Pony’s een stap voor op hun grote voorbeeld Belgian Asociality. Die brengen hun nieuwe werk 13 december pas naar buiten.  

Attic Isolation is als vervanger van The Sloofs een beetje de vreemde eend in de bijt. Als de iets te serieuze broer met werk op het zuipfeestje van zijn jongere nog studerende zusje. Het is mooi dromerige rock wat de heren en dame brengen. En het blijft mooi om te zien dat zanger Jacob Vermeire steeds meer integreert binnen de band. Was het eerst vaak Vermeire en band. Vanavond is het echt Attic Isolation de band en dat is knap en mooi om te zien. Het Belgische antwoord op Snow Patrol.