Het gaat Steady New Sounds steeds beter af. Waar ze minimaal begonnen - repeteren op een zolderkamer en spelen voor half volle zalen - staan de mannen nu in echte studio’s en reiken verder dan Middelburg. “Dat we buiten Zeeland spelen garandeert niet dat we succes hebben. Het is afwachten of onze muziek daar net zo goed aanslaat. We moeten goed netwerken en de tijd nemen om te investeren”, meent Ziggy. Sinds kort kan de band op hulp rekenen van Spirit Music Group, zij zullen de muziek van de jongens promoten. “Dat is voor ons een lekkere boost om verder te gaan. Eind van dit jaar willen we met een nieuwe EP komen, dan is het fijn dat we worden bijgestaan door Spirit Music.” Ziggy kijkt er naar uit om de studio weer in te gaan. De mannen hebben hun sound gevonden - catchy indierock met een stevig randje – en zijn klaar om hun ‘stinkende best’ te doen. Als kers op de taart hoopt hij volgend jaar op het Eurosonic festival te staan. “Wie weet wat daarna komt; Lowlands, Pinkpop, in ieder geval een groot festival”, droomt de kerel hardop.
Interview met Zeeuwse Belofte Steady New Sounds
Ziggy is bescheiden maar durft te dromen
Zonder dat ze het wisten stonden ze twee weken terug ineens met hun videoclip op de site van de wereldberoemde band Coldplay. Daarnaast hebben de mannen van Steady New Sounds al in Paradiso gespeeld en waren ze te horen op 3FM. Hoewel de band slechts één EP heeft, zijn ze al op de juiste weg naar faam.
Ziggy Marlissa is de gitarist van de band. De 21-jarige kerel speelt al sinds zijn veertiende gitaar, sindsdien heeft hij die niet meer weggezet. Hij is bezeten door het geluid van het instrument. Bij tijden zit hij achter zijn computer om naar zijn voorbeelden te luisteren. George Harrison, Rory Gallagher, Troy van Leeuwen; allemaal namen die hem inspireerde om te beginnen met spelen. “Deze mannen hebben een bepaalde uitstraling en spelen met zo veel gevoel”, benadrukt Ziggy. En dat is precies wat hij ook wil zijn: een gitarist die uitzonderlijk is. In de nummers die Steady New Sounds maakt, probeert hij zijn gitaar lekker door de muziek te laten galmen. “Ik houd ervan als het geluid van mijn snaarinstrument rammelt, het mag wel een beetje vies klinken. Je moet het gevoel krijgen dat m’n gitaar dwars door de muziek heen snijdt.” Dat is tevens de manier waarmee Ziggy zijn stempel op de muziek drukt, hij heeft een eigen manier van spelen. Althans, dat probeert hij. Een beetje funky, extra tussenslagen en experimenteren met echo’s, is wat hem bijzonder moet maken.
Alle vier de leden hebben dan ook iets van zichzelf, meent het bandlid. Hij vindt dat ze een goed collectief zijn en geen van allen te vervangen is. De mannen zijn al lange tijd vrienden en inmiddels goed op elkaar ingespeeld. “Onder het repeteren zijn we eerlijk naar elkaar. Als iemand denkt dat het op een andere manier mooier is, kan hij dat gerust zeggen.” Natuurlijk levert dat wel eens irritaties op, maar daar kan hij goed tegen. “Daarvan word je ook beter. Je moet wel kritisch zijn naar elkaar, alles voor zoete koek slikken schiet je niks mee op. Soms moet je wat tegengas krijgen”, benadrukt Ziggy. Steady New Sounds krijgt binnenkort de hulp van Marien Dorleijn, zanger en gitarist van de Nederlandse band Moss. “Hij gaat met ons de oefenruimte in om te kijken waar we onze muziek kunnen bijschaven. Zeer tof, van hem verwacht ik dan ook handige verbeterpunten te krijgen.”
Hoewel Ziggy bescheiden is, ontkent hij niet dat hij ‘wel goed’ gitaar kan spelen. Veel oefenen en goed luisteren naar je eigen spel is volgens hem belangrijk om beter te worden. “Tijdens shows probeer ik goed op m’n eigen stuk te letten. Als ik bijvoorbeeld een verkeerd akkoord bespeel, dan neem ik dat mee voor de volgende keer. Zo probeer ik de kleine fouten eruit te halen”, benadrukt Ziggy. Vroeger had hij al een jaar op gitaarles gezeten, maar was daarmee gestopt omdat hij meer voor zichzelf wilde doen. Sinds hij bij de band zit, is hij weer begonnen. “Ik wil beter worden. Het klinkt cliché, maar mijn ambitie is wel om nog vele jaren met muziek bezig te zijn. Dat wanneer mensen mij horen, ze kunnen zeggen: ‘Hé, dat klinkt als Ziggy Marlissa’.” Ook in zijn performance probeert de gitarist zich te verbeteren. Het ziet er natuurlijk niet uit als er vier zoutzakken op het podium staan. “Dat gaat steeds beter en komt met de tijd”, onderstreept hij. “Het eerste optreden scheet ik in m’n broek en lette ik enkel op hoe ik speelde. Nu staan we bij wijze van spreken te springen en pogen een toffe show te maken.”