5 mannen op een rij, vol enthousiasme, en je waant je al snel in de straten van New Orleans als je ogen sluit. Het is zelfs broeierig warm voor het Sena Talent Stage. The Blue Clay is eigenlijk zo’n bandje die je in een rokerig café verwacht, als je die nog kan vinden, en wellicht beter tot zijn recht komt. Aan het enthousiasme van de bandleden ligt het in ieder geval niet, maar verder naar achteren blijft het publiek wat lauwtjes. In tegenstelling tot de frontlinie van het publiek waar jong en oud lekker aan het dansen is op de swingende klanken.

 

De Blues van the Blue Clay heeft hier en daar duidelijke folk invloeden die het geheel net iets spannender maken. Met ervaring op heel wat Blues festivals, klinkt en oogt de band professioneel. Met eigen nummers maar ook oude bluescovers en hillbillynummers met invloeden uit bluegrass weet de ban te overtuigen op het bevrijdingsfestival.