's Ochtends begint deze zondag met heftige regenbuien. Veel mensen moeten met mij gedacht hebben: "als dat maar goed komt met Club Zonnemaire dit jaar". Om 12 uur eindigen de buien maar blijft er een straffe wind staan. Op naar Zonnemaire met windkracht 7! Ondanks de harde wind zijn er toch heel wat mensen met de fiets naar Club Zonnemaire gekomen. De festivaltent is opgezet maar er staat geen podium onder. De podia zijn verplaatst naar de boerenschuren op het erf. Onder de grote festivaltent staan nu allerlei eetkramen waar je bijvoorbeeld mosselen kunt eten. Ook staan Marijke Folkertsma en Louis Kleingeld platen te draaien zodat er toch een opgewekte sfeer onder het tentdoek is. Over het erf verdeeld zijn nog wat kleinere podia te vinden, Het zijn eigenlijk plekken waar muziek gemaakt zal worden in de vorm van een festival binnen een festival: 'Duotonen'.
Als eerste band speelt in de schuur Tin Men and the Telephone. Wat begint als iets wat lijkt op een optreden van een vrij normale jazzband, verloopt als een show die steeds verbazingwekkender wordt en tot een geweldige climax komt. Op een gegeven moment klinkt gezoem van een telefoon die te dicht bij de speaker wordt gehouden door de speakers, een aantal mensen zoekt in hun tas verwoed naar hun mobiel om deze af te zetten. Het geluid hoort echter bij de show. Hierna lijkt de show steeds meer los te gaan: een dosis humor vermengt met steengoede muziek van een strakke band. Samples van voicemails, bandrepetities, bandruzies, telefoons die over gaan, VJ beelden van Anton Goudsmit en Oene van Geel die ruzie krijgen over muziek, een opeenstapeling die samen een prachtige show geeft. Als weer later Anton Goudsmit en Oene van Geel de band komen versterken is iedereen het eens: Tin Men and the Telephone weet donders goed hoe je een optreden prachtig opbouwt.
Club Zonnemaire, windkracht 7
De Kift in een boerenschuur: een prachtige combinatie
Afgelopen weekend was Club Zonnemaire, vanwege het regenachtige weer dat werd afgegeven,voor het grootste deel van het programma naar binnen verplaatst. Niet buiten op het erf van de boerderij van Jaap Verseput maar in de boerenschuren. Een sterkt programma waarin veel kwalitief hoogstaande bands optraden.
Toon Tellegen leest en het Wisselend Toonkwintet speelt een uur later in een ander deel van de grote schuur. Bijna het hele festivalpubliek is binnen, er schijnen veel mensen gekomen te zijn voor Toon Tellegen. De bekende schrijver leest zijn verhaal Het geluk van de Sprinkhaan. Het geeft een mooie sfeer: muziek van een erg goede band die een kinderverhaal (wat eigenlijk geen kinderverhaal is) begeleidt. Daaromheen ontzettend veel mensen samen in de schuur, zelfs op de boerenmachines zitten en staan mensen: een soort verbroedering. Toon Tellegen is een goede voorlezer en het enige minpuntje zijn de uitlegpraatjes van Coriie van Binsbergen tussen de nummers door: dit zorgt ervoor dat je steeds even uit het verhaal bent, maar verder is het een fijn uur met deze band en schrijver.
Buiten in een oude muziektent speelt Bruno Fero Xavier da Silva op zijn bas. Met allerlei effecten en loops weet hij een verbluffende show neer te zetten Zo'n instrumentbeheersing samen met zo'n grote creativiteit overdondert iedereen die er is. Nadat hij heel droog opmerkt na zijn laatste nummer: 'Nou dit was het dan,' is het even stil voordat iedereen begint te klappen. De weinige mensen die in en om de tent heen staan, hadden wel door dat hier iets heel bijzonders gebeurde.
De Kift in een boerenschuur: een prachtige combinatie. Hun Nederlandstalige fanfare punk komt prachtig uit op zo'n plek. De Kift speelt een overzicht van hun 25 jarig bestaan en eigenlijk is een uurtje daarvoor veel te kort, waar blijft bijvoorbeeld het nummer 'Sherry'? De Kift speelt als altijd: een goed geoliede machine, met een bezeten Ferry Heijne als voorman. De schuur is opvallend verdeeld over een rechterkant waar iedereen op plastic stoeltjes zit en een linkerkant waar iedereen hard aan dansen is. Prachig is het nummer 'Hoofdkaas' met als percussie lege blikjes vallend uit een grote mand, over het podium en op de nummers 'Locomotief' en 'Knoeck' gaat iedereen los.
Tussen de optredens in de schuren door spelen er overal op het erf artiesten, afkomstig van Schouwen Duiveland. De meesten kennen we uit bandjes. Maar nu spelen ze alleen of met z'n tweeën, Jaap Verseput de festivalorganisator vertelt dat hij houdt van het nog niet helemaal affe van zo optredende muzikanten. Een greep uit het DuoTonen festival, binnen een festival. Erykk brengt verstilde piano muziek, alleen in de garage onder de boerderij. Ingetogen zit hij daar tussen kratten bier en zingt nummers als 'Night' een ode aan de nacht. Na de korte optredens hier in Zonnemaire ben ik erg benieuwd naar zijn debuutalbum wat in augustus moet uitkomen. Maric de Ruiter speelt dit keer niet met Zink maar met Swen Blikman op drums, tenminste op jerrycans en andere dingen waar een drumgeluid uit komt, Maric speelt voor de gelegenheid akoestische gitaar aangesloten op versterker dat dan weer wel. Het is muziek die echt in de garage thuishoort, eigenlijk komt de muziek heel dicht bij Zink en laat daarmee zien dat Maric zijn inbreng in deze band heel groot is.
In een kapschuur spelen ondertussen Danny en Stefan Fokker, zij loopen muziek die vooral draait om het orgel van Stefan. Het doet denken aan de vroege Pink Floyd. Later spelen Ron de Visser, Everdina Siebrand en Wilem van Maanen hier een aantal Nederlandstalige nummers. Het zijn liefdesliedjes met als refreinen als:
Ik wil vrijen in het gras. Deze oude rotten weten de nummers met overtuiging te brengen. In een tent die aan een Mercedes bus vast zit treden Aswin en Rowan van As op die we kennen van Zinkzand. Ze beginnen met een nummer genaamd: Wij zijn Aswin en Rowan met als extra gastmuzikant Frans Friederich op trompet. Veel humor bij deze twee al zijn de stemmen niet altijd even zuiver. Frans Friederich treedt verder op met Annelies Vree en maakt sfeervolle muziek met klankschalen en gorgelzang. Alles met alles zijn er dus allerlei muziekstijlen door elkaar te horen en omdat er drie tegelijk zijn moet je bijna rennen van schuur naar garage.
Tijdens het optreden van De Kift begint de regen weer en het heeft ook niet opgehouden met waaien. Het weer zat niet helemaal mee, maar dit neemt niet weg dat iedereen met een voldaan gevoel naar huis kon gaan: bijzondere bands en een heel gezellig sfeer als altijd op Club Zonnemaire: Op naar volgend jaar!