Deze Schouwse band speelt een mix van eighties hardrock en nineties rock. Denk hierbij aan bands als Airborne en Audrey Horne, maar dan met een zangeres. De band heeft een leuke podiumpresentatie en is goed op elkaar ingespeeld. Zangeres Christiane van der Wielen heeft een mooie stem die goed bij de stevige sound van de band past en haalt hier en daar lekker hoog uit. De muziek is technisch dik in orde. Prima begin van de avond, al is het allemaal wel wat braaf en mag het best wat ruiger en meer rock-‘n-roll.

Ruiger en vuiler is het zeker met Rye. Vuige, verontrustende post rock/metal a la Deafheaven gecombineerd met Fu Manchu. Maar Rye heeft zeker ook een eigen geluid en aan zanger Mithat Dogan is alles pure energie die over het podium stuitert. Het knalt er direct in en pakt je bij de lurven en is strakker dan een gesteven maatpak. Beukend, energiek en slopend, zwoegt de band zich door de nummers heen. Een rustpuntje word je niet gegund en laat sommige bezoekers, die voor het eerst kennismaken met de band, wat verward achter.
 

Eigenlijk de afsluiter van de avond, maar omdat Jimmy Dumbbell vanavond ook nog een optreden in De Spot heeft, speelt Harbour of Souls als derde band. Blijkbaar tot ongenoegen van de band, want zanger Martin de Jong kondigt zijn band aan met “Hoi, wij zijn Jimmy Dumbbell”. Martin zingt overigens knap zuiver en aan de muzikanten hoor je stuk voor stuk de jarenlange muzikale ervaring in diverse bands. Deze band weet wel waar Abraham de metal-mosterd haalt. Niet vernieuwend, maar daarom niet minder lekker. Het is een heimelijk genoegen naar vervlogen dagen van Ronnie James Dio, Iron Maiden en Judas Priest. Harbour of Souls was de terechte afsluiter geweest.