Jacco Gardner zweeft door Gebouw-T

Maar verliest soms de aandacht van het publiek

Tekst: Dennis de Waard Foto’s: Agnes van den Herik ,

Jacco Gardner. De naam van deze multi-instrumentalist is je het afgelopen jaar vast niet ontgaan. Begin 2013 bracht hij zijn eerste studioalbum uit, ‘Cabinet of Curiosities’, dat op nummer 12 staat voor 3voor12 Album van het Jaar. Met inmiddels een internationale tour op zak, is dit nieuwe gezicht voor de muziek met psychedelische jaren ’60 invloeden bezig aan zijn najaarstour. Vanavond staat hij in Bergen op Zoom.

Jeugdvrienden
Het publiek in Gebouw-T wordt eerst opgewarmd door Earth MK II, dat je uitspreekt als earth mark 2. Deze psychedelische band bracht, net als Jacco Gardner, zijn debuutalbum uit onder het label Excelsior Recordings. De drummer van Earth MK II, Hugo van de Poel, is een goede jeugdvriend van Gardner. Van jongs af aan maken ze samen muziek en zaten zij in The Skywalkers.
 
In Gebouw-T klinken sommige nummers van Earth MK II heerlijk ‘poppy’, maar weten helaas niet in ‘t geheugen te blijven hangen. Daarnaast mist bij dit optreden wat dynamiek die je wel verwacht. Maar, de nummers klinken prima.
 
Het is alsnog een verassing als tijdens een van de laatste nummers Gardner en zijn - bijna - volledige band op het podium komt, zijn instrumenten pakt en midden in het nummer een jamsessie lijkt te beginnen. Dit klinkt overigens zo interessant dat het stiekem smaakt naar meer. Wie weet…
 
Lust voor het oor
Nadat Earth MK II een uitstekend, maar hier en daar wat rommelig optreden heeft gegeven, duurt het nog een tijdje voordat Gardner opkomt. Na wat misschien wel een half uur lijkt te duren, betreedt uiteindelijk de hoofdact van vanavond het podium. Gardner begint zijn set met de beste intro die je maar kan wensen, namelijk met de gelijknamige instrumentale track van het album ‘Cabinet of Curiosities’.
 
Elk nummer wordt vanavond ondersteund met filmmateriaal dat perfect aansluit bij de muziek. Het is duidelijk te zien dat bij elke song is nagedacht over de sfeer en het bijpassende filmmateriaal; het gaat hand in hand. Maar daarin vind je ook meteen de zwakte van het optreden. Hoe mooi en zweverig Gardner ook klinkt, je kan het niet helpen om naar het beeldmateriaal op de achtergrond te staren, waardoor de aandacht minder op de band is gericht. Dat is jammer, want muzikaal is het een lust voor het oor.
 
Aan het eind van de set weet Gardner echter de aandacht weer helemaal terug te winnen door zijn grote ‘hit’ te spelen, ‘Clear the Air’. Het publiek herkent het nummer meteen en hier en daar wordt zacht de tekst meegezongen. Natuurlijk mag het encore niet ontbreken en wordt het energieke, zelfs ‘catchy’ nummer ‘Chameleon’ ingezet.
 
Gardner en band geven vanavond bepaald geen verkeerd optreden. Van begin tot eind lijkt de band te zweven in zijn eigen geluid, maar helaas spelen de muzikanten de meest interessantste nummers bij de opening en bij de afsluiting van de set. Hierdoor krijgt het middengedeelte van de show minder aandacht en zoekt het publiek zijn afleiding in het kijken naar het beeldmateriaal.