Met hun adembenemende titelloze debuut weet Mister & Mississippi meteen alle ogen op zich gericht. Ze zijn genomineerd voor twee 3FM awards en een clubtour die voor een deel op voorhand is uitverkocht. Voor het eerste optreden op Zeeuwse bodem zijn de verwachtingen dan ook hooggespannen. Dit zijn van die optredens die je als muziekliefhebber niet wilt missen, al is het afbraakrisico, met zoveel vooruitgesneld tromgeroffel natuurlijk groot. 

De zaal is al behoorlijk gevuld als singer-songwriter Emil Landman in de microfoon kucht en zijn persoonlijke tedere liedjes over ons uitstrooit. Hij zet in op de gevoelige snaar, maar zijn liedjes klinken eigenlijk best catchy. Goede stem ook. Zoals vaak bij dit soort optredens van singer-songwriters, die de wereld solo willen bevaren, is de zaal een paar maatjes te groot. Dit is natuurlijk veel leuker in de intieme ambiance van bijvoorbeeld KO’ DOOOOOOOOR of De Mug. Maar vooraan valt er toch wel veel te genieten voor de liefhebbers.

Mister & Mississippi opent het optreden met het verstilde ‘See Me’. De bandopstelling is ongebruikelijk. De dummer is naar voren geschoven. Naast hem zit de zangeres, achter een percussiedrum. Alleen de twee gitaristen staan. Zeker in het begin van het optreden ziet het er wat statisch en onwennig uit. Achter in de zaal en aan de bar klinkt enig geroezemoes. We hebben elkaar al weer even niet gezien. Biertje, muziekje erbij, gezellig! Begrijpelijk, want er valt op deze manier wel veel te beluisteren, maar weinig te bezien. Maar gaandeweg blijkt wat de kracht is van deze band: prachtige driestemmige harmonieën en een spannende sferische opbouw in de nummers. 

(Verslag Mister & Mississippi gaat verder onder de foto)

© Tineke Boer

Mister and Mississippi

Het lijkt een sfeervol luisterconcert te worden, totdat de band een verrassende zet doet. Het viertal stapt naar voren, tot aan de rand van het podium, en zet, fluisterend haast, een nummer in, dat zo uit de knapzak van Yann Tiersen lijkt te komen. Onversterkt met een minimum aan instrumenten, intens geconcentreerd. Het deel van het publiek dat nog staat te kwekken valt stil om te horen wat hier gebeurt. Een verstild moment dat het optreden doet kantelen. Als een zucht van verlichting daalt het applaus neer op de band. De schuchterheid wordt afgeworpen en er komt vaart en dynamiek in het optreden. Alles lijkt nu te lukken. De David Bowie cover, ‘Where Are We Now’, vorige week nog te horen bij Giel Beelen, doet de oude meester alle eer aan. Daarna volgt de apotheose met ‘Circulate’ en ‘Follow The Sun’. Folk vermengt met shoegaze elementen.

Mister & Mississippi wordt vaak vergeleken met Fleet Foxes en Sigur Rós, maar een welwillende luisteraar hoort ook bands als Slowdive of zelfs Fleedwood Mac langskomen. De toegift ‘Northern Sky’ is de kers op de taart. Nog eenmaal gaat de band los. Het podium wordt nu voluit benut en de muzikanten, die elkaar ontmoetten op de Herman Brood Academie, laten zien wat ze in huis hebben.

Het eerste optreden van Mister & Mississppi in Zeeland wordt beloond met een daverend applaus. De bandleden genieten zichtbaar van het enthousiaste publiek voor hun neus. Ja, ze komen zeker nog eens terug naar Zeeland. Soms gaat het mis met bands die worden voortgestuwd door de hype, maar als het lukt valt alles op zijn plaats en ben je een mooie nieuwe ervaring rijker. En dat is nu precies wat optredens van prille talentvolle bands zo leuk maakt.