Afwachtend op het begin van het optreden hangt er al een losse swingende sfeer in het cafégedeelte gekweekt door 50’s muziek uit de boxen. Om half negen is het dan zover en wordt iedereen gesommeerd naar de zaal te komen.
The Keytones zetten een aanstekelijke eigen sound neer
Zomaar doordeweeks in De Piek
Dinsdag zomaar door de weeks. Op naar Podium De Piek in Vlissingen dat er opnieuw in geslaagd is een topband binnen te krijgen. Uit Engeland is overgekomen, volgens de fans één van ’s werelds beste - hoe zullen we het genre noemen - doo-wop rockabillybands: The Keytones. Dat deze band al 30 jaar bestaat en zeer geliefd is, valt af te leiden uit het publiek dat, ondanks de doordeweekse avond, in flinke getale toestroomt en de Piek goed doet vullen.
De mannen van The Keytones staan al klaar en zijn blijkbaar niet van plan hun fans teleur te stellen. Het nummer Rockabilly Boogie wordt ingezet, vele heupjes komen direct in beweging. De kop is er af en leadzanger/bassist Jarrod Coombes vraagt in z’n beste Nederlands of er de volgende dag nog gewerkt moet worden. Hilariteit vanwege het dialect, met name het vloeken door een Engelsman in het Nederlands. De toon is gezet.
Dat er niet één zanger is maar dat gitarist Jim Knowler en drummer Shaun O’Keeffe ook kunnen zingen is niet alleen een feit, het blijkt de basis voor hun succes. Genoten wordt er van de meerstemmig gezongen nummers She’s the Most, Apple of my Eye en Am I Blue. Zelfs het wiegeliedje Mr. Sandman wordt op de typische Keytones-sound ten gehore gebracht. In de solo van gitaar en bas in dit nummer blijkt dat deze artiesten ook op jazzgebied hun mannetje staan met de snaren. Naarmate de set vordert, komt het publiek steeds losser en raakt volop in beweging. Stoerdere mannen blijven staan, maar de tippen van hun schoenen gaan mogelijk onbewust toch mee met het ritme van o.a. Lonesome Train. Covers uit de jaren ’40, ’50 of één van de vele eigen nummers; The Keytones zetten een aanstekelijke eigen sound neer waarbij je niet stil kunt blijven staan.
Na een pauze wordt er begonnen aan de tweede set. Dat ze nu los zijn en er echt een topavond van willen maken, blijkt uit de pittigere songs die volgen. Het publiek kent ze ook en er wordt stevig meegezongen met Slow Down, Ma Babe, 16 Chicks, Little Pig en Good to be Alive. De stemming zit er goed in en de vuistjes gaan bij Tainted Love dan ook massaal met de drumbeat mee de lucht in. Na twee uur spelen is het einde dan toch in zicht en wordt het podium donker. Het publiek laat dit niet op zich zitten en schreeuwt de band dan ook terug het podium op. Wetend dat dit de laatste nummers zijn en het weer een poos kan duren voordat The Keytones in Nederland verschijnen, wordt er volop gedanst en meegezongen. Met name op het door The Keytones bekend geworden nummer Shake your Hips, waar één van hun vele CD’s naar vernoemd is.
Dat The Keytones geen kapsones hebben is al langer bekend. Menig artiest is binnen enkele seconden vertrokken achter de coulissen. De Engelsmannen lopen ook het podium af, maar dan aan de voorkant en mengen zich onder de fans waar handen geschud worden en de mannen uit Ramsgate bedankt worden voor een geweldig avondje. Morgen werken, maar het zal nog een poosje duren voordat we in slaap vallen…