Het initiatief om de band te starten kwam van Deny en Sandra werd er al zeer snel bij betrokken. Bart heeft gereageerd op een flyer die hij vond in een muziekwinkel en Remy heeft gereageerd op een oproep via Facebook. Bart is tijdens het interview nog rustig aan het ‘uitkateren’ zoals hij het zelf omschrijft, van het optreden inclusief gratis bier van de dag ervoor en de rest kan hier de lol wel van inzien. Het geheim van Dowzer is dan ook, veel plezier maken met elkaar en niet al te serieus doen. De muziek daarentegen en de inzet worden weldegelijk serieus genomen, ze gaan ervoor en geven alles tijdens een optreden. Dit mag Dowzer ook laten zien tijdens het optreden op het 3voor12/Zeeland festival op 19 april te Goes.
Interview Dowzer
Vrijdag 19 april op het 3voor12/Zeeland festival
Dowzer de Punkrock band uit Etten-Leur/Breda en omgeving bestaat reeds zes jaar. De band bestaat uit vier leden; Deny Putman (Vocals/Gitaar), Sandra Heeren (Bas/Vocals) Bart van Overveld (Gitaar/Vocals) en Remy Dekkers (Drums). Op 19 april spelen ze op het 3voor12/Zeeland festival in Goes.
Wanneer jullie op het podium staan wat willen jullie bereiken of meegeven?
Sandra: “Gewoon lekker spelen!” Deny: “Het maakt niet uit waar je speelt. Al is er maar één iemand die aanwezig is en denkt “Dit is toffe muziek!”, dan heb je al wat bereikt. Punkrock trekt een bepaald publiek. Niet iedereen vindt het even leuk. Dat er dan mensen zijn die onze muziek wel waarderen, dan hebben we ons doel bereikt. Soms speel je maar voor een handjevol mensen. Dat moet je ook willen. Wij als band gaan er gewoon voor en zijn gemotiveerd, ook wanneer een optreden minder goed bezocht wordt. Soms reis je anderhalf of twee uur voor een optreden en dat moet je zien zitten. Onze vorige drummer had hier toch wat moeite mee. Uiteindelijk heeft hij besloten te stoppen en hebben we een andere drummer gezocht. Dat is Remy geworden. Hij heeft toen gereageerd op een oproep dat wij op Facebook hadden geplaatst.”
Remy: “Ja het bevalt me wel. Of ik geaccepteerd word, dat weet ik nog niet. Ik zit nog in mijn proeftijd, hè! Ik heb hiervoor al in redelijk wat bandjes gespeeld, maar Dowzer bevalt me een stuk beter. Hier is ruimte voor gezelligheid en plezier maken. Niet alleen super serieus bezig zijn. Het is dus wat Deny zegt: in de auto stappen en ergens naartoe rijden voor tien, honderd of duizend man publiek, als je het maar naar je zin hebt met elkaar en in hetgeen je doet.” Deny: “Dan maakt het niet uit wanneer er weinig mensen zijn, als je het samen maar goed hebt, dan zijn we tevreden.” Sandra: “Natuurlijk vind je het stiekem wel eens jammer dat er niet zoveel volk is, maar dat maakt het niet minder leuk.” Remy: “Ik zie het dan als een extra uitdaging. Stel er staat één persoon te kijken, dan wil ik nog steeds alles geven, zodat die ene persoon overtuigd is!”
Hebben jullie een bepaald doel voor ogen met een optreden of als band?
Deny: “De hoeveelheid aan optredens wisselt. De ene keer hebben we drie optredens achter elkaar, de andere keer even niets. Natuurlijk willen we zo vaak als het kan optreden, maar we moeten ook kijken wanneer iedereen kan en of het in te plannen is.” Sandra: “Ik heb sowieso om de week weekenddienst, dus daar moet al rekening mee worden gehouden.” Remy: “Wanneer je kijkt naar de muziekwereld zou er best wat meer samengewerkt mogen worden. Maar dat geldt eigenlijk voor de gehele maatschappij. Mensen zijn erg individualistisch, elkaar helpen en samen dingen doen zou veel schelen en prettiger zijn. Kijk, een optreden regelen is al een hele klus op zich. Als bands meer zouden samenwerken zou je misschien het een en ander makkelijker kunnen oplossen. In Nederland is dit niet aan de orde. Hier moet je zelf keihard vechten en een ander zou je eerder tegenwerken dan helpen.” Deny: “Verder willen we zoveel mogelijk nummers opnemen en optreden in deze formatie. Wanneer er een paar maanden achter elkaar geen optredens gepland staan, dan moet je oppassen. Je moet dan kijken of iedereen er nog vol tegenaan gaat of dat je het uit elkaar moet gooien en iets nieuws moet gaan starten.” Remy: “Ja, ik denk dat het ophoudt als band wanneer er dingen ‘moeten’. Natuurlijk moet er altijd wel wat, maar is er geen interesse meer of is de drive weg, dan houdt de band ook op... Spelen in een band vereist doorzettingsvermogen.” Bart: “En Swag!”
Jullie worden omschreven als een Punk/Rock band. Wat vinden jullie van het feit dat een band een ‘label’ krijgt of in een hokje wordt geplaatst qua stijl of genre?
Dany: “Ik vind het altijd wel fijn wanneer er een label aan hangt. Als ik naar een bandje ga kijken, dan wil ik wel weten wat het is. Sommigen kunnen er erg vaag in zijn; “We maken geen rock, geen jazz, geen metal, geen punk…” Tsja, dan denk ik: “Wat is het dan wel..?” Wanneer ik hoor dat het bijvoorbeeld punk is, dan ben ik geïnteresseerd en ga ik naar zo’n optreden toe. Het is makkelijk zo. Ik heb daar totaal geen moeite mee. De illusie hebben dat we iets unieks doen, dat heb ik niet. Er zijn, alleen al in Nederland, twintig of dertig bandjes die precies hetzelfde doen - of hebben gedaan - als dat wat wij doen. Je kunt beter een tof nummer maken dat op dat van iemand anders lijkt, dan jezelf gek maken met het idee dat je iets totaal unieks moet doen.”
Remy: “Dit geldt ook voor de teksten. Onze teksten zijn dan ook niet politiek kritisch of hebben een bepaalde boodschap.” Deny: “Soms tegen de maatschappij, maar, ach, dat valt ook wel mee. In mijn teksten worden meer gevoelens naar iemand toe geuit.” Sandra: “Het is niet moeilijk om aan te sluiten bij de teksten qua inleving of gevoel.” Deny: “De teksten die ik schrijf kan je ook heel breed zien. Ik schrijf wel ergens over, maar de bedoeling hoeft nooit zo letterlijk te worden genomen. Je kunt er je eigen invulling aan geven.” Remy: “De teksten zijn voor mij een beetje een tweede, de muziek komt toch op de eerste plaats.”
De band bestaat uit drie heren en een dame. Hoe zijn de rollen verdeeld binnen de band?
Deny: “Bart is de baas. Hij hakt de knopen door!” Bart: “Ik hak de knopen door ja..” Remy: “Bart is de baas en het pispaaltje tegelijk!” Sandra: “Ik heb daar eigenlijk nooit zo heel diep over nagedacht!” Deny: “We zitten eigenlijk altijd wel op een lijn. We zijn niet zo moeilijk, denk ik.” Sandra: “We hebben uiteraard allemaal onze eigen mening, maar op de een of andere manier komen we er altijd wel uit. Het is niet zo dat één iemand de knoop moet doorhakken.” Deny: “Remy kan nog wel eens vreselijk moeilijk doen!” Remy: “Kun je nagaan. Ik zit er nog maar net bij en heb ook nog eens de grootste mond!” Deny: “Sandra en ik spelen al acht of negen jaar samen, dus weten we wel een beetje wat we aan elkaar hebben.” Sandra: “Ik word, als vrouw in een punkband, niet vaak gezien als iemand die in de band speelt. Wanneer ik ergens binnen kom, zijn er best wat mensen die denken: “Oh die komt helpen”, of “Dat is het vriendinnetje van een van de bandleden”. En dan vind ik het eigenlijk wel vet dat jezelf ook het podium op gaat en meespeelt. Ik heb daardoor niet het idee dat ik me extra moet bewijzen. Het maakt niet uit. En het is super gezellig om met drie heren op pad te gaan. Veel lachen, uitlachen, afzien, zakjes aangeven om in over te geven, zakdoekjes uitdelen en dat soort dingen!”
Deny: “Ik denk dat onze kracht ligt in het niet te serieus nemen van onszelf, maar wel vol voor onze muziek en band te gaan. We zijn nu bezig met een wat andere sound. We staan bekend als een punkrock band, maar we willen het ‘lieve’ er toch wat vanaf schuren. Tijdens het 3voor12/Zeeland festival spelen we een nieuw nummer, waar dit al op te horen is.”