Het Nijmeegse Kayser Karel maakt zich niet zo druk. “Hoe laat is het?, oh tien uur. Laat ons dan maar beginnen.” En hup het trio trekt zich in gang. Stonerrock staat er in het programmaboekje. Iets wat slechts ten dele klopt. Want behalve log en overstuurd klinkt Kayser Karel met vlagen ook vlot en melodieus. En omdat Dinges haast uitpuilt van het publiek kunnen de mensen die het niets vinden en achteraan staan er toch niet langs, maar proberen ze het wel. En eigenlijk is het publiek leuker dan de muziek. Misschien is het te moeilijk, te vaag. Of is het gewoon echt veel te vol met mensen, ze staan bijna op het podium. Hoe het ook zei Kayser Karel maakt weinig indruk. Ondanks hun leuke losse houding en inzet.
Popronde: Coppersky rockt!
Dinges te klein voor Kayser Karel
Tijdens de popronde moet je soms keuzes maken. Veel publiek kiest voor Kayser Karel en komt bedrogen uit. En hoe jammer is het dan dat twee van de beste bands die Utrecht kent tegenover elkaar geprogrammeerd staan. John Coffey in Bar American wint het qua naamsbekendheid en publiek deze keer van Coppersky, maar daar zou wel eens verandering in kunnen komen.
Wat een show geeft Coppersky weg! Hun melodieuze poprock swingt en doet ergens wel aan Kings Of Leon denken. Deze vier jongens weten wat werken is, hard werken. Zanger Erik is passioneel in alles wat hij doet en zijn drie broers maken daar de soundtrack bij. Het piept, ruist, gilt en brult in een te leeg café. De band kan er niet mee zitten en doet stoïcijns zijn ding. Niet praten maar spelen! Single ‘Going Strong’ wordt nog mee geblèrd door een groepje positief verraste bezoekers, die net optijd ontdenken dat ze bij bijzonder optreden zijn. Hier is de Popronde voor bedoeld, om dit soort pareltjes te ontdekken. Prachtig. Misschien kunnen ze nog eens samen met John Coffey optreden. Dan kan iedereen die nu in Bar American was zelf horen wat ze nu gemist hebben. Doen we de The Appeljacks er ook bij. Want ik ben ook benieuwd hoe het daar was.