Met dat losgaan zit het inderdaad wel goed. De ruimte voor het podium wordt vooral bevolkt met jonge meisjes, gillende jonge meisjes verstopt achter Blackberry's en iPhone's. De opdracht van de rapper is duidelijk: “die handjes de lucht in”. Elk nummer en tussendoor, het hele optreden worden de handjes geacht hoog te zijn. Tot vervelens toe.
In tegenstelling tot Pinkpop is er vandaag geen band. De dj, zijn tweelingbroer, is zijn compagnon en toeverlaat. Maar bij hiphop zijn een rapper en een dj voldoende. Bij hiphop, maar Gers Pardoel kan je tegenwoordig in het hokje popmuziek stoppen. Het optreden is een aaneensluiting van meezingen en handjes hoog. Niets mis mee, maar het optreden had beter een dag eerder op Vestrock Jr kunnen plaatsvinden. Of Gers onder de noemer serieuze hiphop valt is en discussie die vandaag niet interessant is, de weide gaat los, springt en zingt uit volle borst mee. Wellicht lig ik vannacht nog steeds met mijn armen in de lucht. “Neem me mee-ee-e-e-eee...” vanavond na afloop zingen we het nog mee in gedachten.