RaptuRed mag de avond openen. De vier mannen halen hun inspiratie uit bands als het harde Periphery en mengt dit met de tempowisselingen van The Dillinger Escape Plan alsmede prog als Porcupine Tree. De jonge band begint wat voorzichtig. Vanaf het tweede nummer gaat RaptuRed wat meer de diepte in. Op de samenzang kan nog wat geoefend worden, maar we krijgen veel sterke ideeën voorgeschoteld. De muziek is moeilijk te verteren door de soms abrupte wisselingen van tempo, maar niets wat niet verholpen kan worden met meer oefenen. En gezien de band nog maar een jaar bestaat én heel graag beter wil worden, belooft dat wat voor de toekomst. RaptuRed wordt uiteindelijk door het publiek verkozen als winnaar van de avond.
De tweede band van de avond brengt een heel ander geluid. Zebrapad stond al eerder in finales van verschillende Zeeuwse bandcompetities. Het drietal maakt lekkere punkrock en begint enthousiast aan hun show. Bassist Kasper en zanger annex gitarist Kay maken wilde bokkensprongen, terwijl Max zijn drumstel aan gort slaat. Dit gaat er wel in! Het publiek heeft het dan ook naar zijn zin. De voor punktraditie lange liedjes worden regelmatig afgewisseld met korte intermezzo’s. Alle drie de muziekanten beheersen hun instrument prima en samen vormen ze eigenlijk de perfecte festivalband. Niet moeilijk doen, gewoon lekker rammen. Uiteindelijk wint Zebrapad vanavond de juryprijs.
Over Shameless Lies zijn de meningen iets meer verdeelt. Het vijftal uit Zeeuws Vlaanderen, met muziekanten die eerder in Asbak en Lyn zaten, is sinds november 2010 bij elkaar. De muziek is lastig te verteren. Kwestie love it or hate it. Zanger Valentino maakt er een show van en trekt regelmatig zijn scheur open. Hij is met name degene die Shameless Lies een eigen geluid geeft. De kracht in zijn Robert Plant-achtige stem kan nog iets beter verdeelt worden over het gehele optreden, om alle noten overtuigend te halen. Maar zeker na een aantal nummers begint hij er indruk mee te maken. Zo trekt het vijftal uiteindelijk toch nog aan het langste einde. Technisch gezien is het allemaal prima en waarschijnlijk ook de beste band van de avond, maar de toegankelijkheid is ver te zoeken.
Feestbeukers Dread spelen veel de afgelopen tijd. Alleen al de outfits van de heren zijn duidelijk op Parkway Drive geïnspireerd. Maar waar die laatste band ook op plaat overtuigd, heeft Dread het showelement erg hard nodig. De muziek rammelt namelijk nog aan alle kanten. Gezellig is het echter wel. Het publiek doet voor het eerst op de avond echt veelvuldig mee. De breakdowns van de vier muziekanten mogen wat feller en incest is eigenlijk echt geen grappig onderwerp, maar ach. We hebben het naar ons zin gehad, toch?
Terwijl de jury in hun hokje kruipt om te overleggen wie er vanavond met de prijzen aan de haal gaat, bouwt Chiraw rustig op. De Overijsselaars zetten De Klomp vervolgens een krap uur in vuur en vlam. Met complimenten voor de zanger, die zowel in zijn screams als cleane vocalen verschrikkelijk goed presteert. Een prima afsluiter van de avond, die we hopelijk nog vaker terug gaan zien in het Zeeuwse.