Op de website van Brogum staat aangekondigd dat de zaal om 20:30 i.p.v. 21:00 open gaat. Foutje, bedankt! Na commentaar en gemopper van in de regen wachtend publiek, gaan de deuren dan toch iets eerder open. De bar is ook gelijk open, wat direct een rij bij de munten oplevert. Orange Sunshine opent de avond rond kwart voor tien. De Haagse band speelt stevige bluesrock met psychedelische uitstapjes naar garage en punk. De show wordt gemaakt door de drummer die erg veel gelijkenissen vertoont met Animal van de Muppets, maar dan op speed! De basis van de muziek is de blues uit de sixties, overgoten met een stevig sausje. Het is een intense set, hier en daar wat rommelig, wat in het geheel niet stoort en ook een beetje bij de band past. Nadat Orange Sunshine te snel weer van het podium stapt, schreeuwt het publiek om meer, wat toch niet vaak voorkomt bij een supportband.
Stuwende stoner met reünieconcert Candybar Planet in Brogum
Psychedelische bluesrock trip met Orange Sunshine duurt te kort
Het moet gezegd worden, poppodium Brogum heeft dit jaar een mooie programmering. Ook afgelopen zaterdag weer met stoner helden uit de nineties ‘Candybar Planet’ en de psycho bluesrock van ‘Orange Sunshine’. In een redelijk gevuld Brogum weten beide bands het publiek te imponeren.
Uit de zompige riolen van Eindhoven is Candybar Planet herrezen. Samen met Peter Pan Speedrock en 7Zuma7 zijn ze de grondleggers van Eindhovense stoner en medebepalend voor dit geluid in de jaren negentig. Met maar één volledig album (32 Bitch) op zak stopten de heren in 2002. Na tien jaar lijkt Candybar Planet te zijn begonnen aan een reünietour, met uitzicht naar meer, want in 2013 verschijnt een nieuw album van het trio. Met de originele bandleden Murphy van Oijen op gitaar en Richard Plukker op basgitaar en zang is de band aangevuld met Koen Rijnbeek (o.a. Slagerij van Kampen) op drums.
Van een podiumpresentatie moet Candybar Planet het niet hebben. Het trio spat niet van het podium af. Daarentegen hun muziek wel, enigszins gedateerd, maar nog steeds optimale stuwende zware stoner rock die de zaal in blaast. Het geluid is overweldigend en heeft niets aan kracht ingeboet, jammer alleen dat de microfoon van Richard te zachtjes staat. De langgerekte gitaarsolo’s nemen je mee naar een zweverige dimensie. Het publiek heeft na de aanstekelijke bluesrock van Orange Sunshine even moeite om in beweging te komen, maar al gauw wordt er gedanst en geheadbanged. Met een paar primeurs van het nieuwe album en twee toegiften een top avond.