Charlie Jones’ Big Band mag het spits afbijten. In tegenstelling tot wat je zou denken bestond de big band enkele jaren geleden nog slechts uit een duo. Inmiddels hebben zich twee extra muzikanten bij de band vervoegd. Die nieuwkomers zijn actief op orgel, bas, zang en percussie. In geïmproviseerde ritmesecties wordt gebruik gemaakt van handen en voeten. Jan Verstraete is nog steeds de natuurlijke leider van de bende en valt op met zijn goed omhoog gestoken kapsel. Bij Charlie Jones’ Big Band is ieder nummer anders, waardoor de band gedurende het hele optreden blijft verrassen. Het rockt, het is ritmisch en Verstraete waagt zich zelfs aan een nummer alleen met piano. De band krijgt het wat rumoerige Gebouw-T toch even stil bij een onversterkt nummer midden tussen het publiek. De afsluiter is energiek en bombastisch met drie van de vier mannen achter de drums. 

 Een groot deel van het publiek haast zich daarna snel naar de bovenzaal om het aanstormend talent Reena Riot te bewonderen. Reena Riot haalde in maart dit jaar de in België befaamde finale van de talentenwedstrijd Humo’s Rock Rally. Achter Reena Riot gaat Naomi Sijmons schuil, dochter van Fons Sijmons, bassist bij The Scabs. De drang naar een podium is haar dus niet vreemd. In de aankondiging wordt beloofd dat ze het publiek wel stil zal krijgen en dat lukt haar inderdaad al vanaf de eerste noten. Tijdens het eerste nummer begeleidt ze haar overtuigende zangpartij met klappende handen en stampende voeten, waardoor de aandacht van het publiek direct is getrokken. Ze vervolgt haar set met enkele goede nummers, waarbij ze zichzelf begeleidt op gitaar. De eentonigheid ligt na een tijdje op de loer, maar toch overtuigd deze 24-jarige dame, vooral door haar krachtige stem en zelfverzekerde uitstraling.

 In de finale van de Humo’s Rock Rally van het jaar 2008 stonden The Porn Bloopers. Die band deed er verstandig aan de naam te veranderen. Vanavond staan ze hier als Bed Rugs. Ze brengen een mix van aanstekelijke indiepopsongs en wat hardere psychedelische rock, songs van hun recent uitgekomen debuutalbum 8th Cloud. De muziek doet onder meer denken aan het al even Belgische Broken Glass Heroes. Dat is niet zo heel gek als je weet dat Pascal Deweze uit die band 8th Cloud produceerde. Bed Rugs heeft een sterke baslijn, strakke drumpartijen en prima songs waardoor ze volkomen terecht als veelbelovende band op Made in Belgium staan. 

 Bert Dockx is de bezieler van de band Flying Horseman. In Bergen op Zoom treedt hij solo op in bovenzaal. De stoelen zijn snel gevuld en het wordt aanschuiven om nog iets te zien. Flying Horseman bestaat normaal uit zes bandleden. De ontbrekende vijf lijkt Dockx in het begin wat te missen, maar de songs blijven ook solo bijzonder krachtig. Het is een intens optreden met krachtige bluesy songs, zijn gitaar lijkt bij Dockx een verlengstuk van zijn ziel en handen. Bovendien kost het hem verrassend weinig moeite om het publiek het zwijgen op te leggen, hij dwingt het op geheel natuurlijke wijze af. Tegen het einde van de set verrast hij het publiek nog met een cover van Bruce Springsteens I’m On Fire. 

 Afsluiter van de avond is de band Customs. Die scoorden al enkele hits met de singles Rex, Justine en Shut up, Narcisses. De band klinkt strak, en ook hun kostuums zijn dat. Ze zoeken hun inspiratie in de jaren 80 en zijn qua stijl te vergelijken met Interpol. Het optreden oogt wat geprogrammeerd, maar onder het motto ‘alles moet strak’ lijkt dat bewust. Daar slagen ze cum laude in; het optreden is een professioneel totaalplaatje. De set is afwisselend, de herkenningspunten worden doelbewust verspreid. Ook de hits van het tweede album Harlequins of Love bereiken Bergen op Zoom. Als het publiek in Gebouw-T zich tijdens enkele catchy nummers zelfs aan een dansje waagt, blijkt Customs een waardige afsluiter van de avond.