In de zaal is vanavond de tribune weer geplaatst, er zijn dus zitplaatsen en daardoor alle aandacht voor de band. Het is zelfs opvallend stil voor De Spot, waar het altijd wel goed toeven is aan de bar. Ook bij het voorprogramma van Saint Helena Dove is iedereen muisstil. Terecht ook, ze geeft een schitterend optreden wat alle aandacht verdient.
Het blijft altijd een risico bij folkrock concerten. Hoe goed het ook is, saaiheid ligt altijd op de loer. Vanavond spelen de Canadezen hun eerste concert van de Europese tour. Ze zijn net aangekomen met het vliegtuig. Een jetlag en vermoeidheid helpen ook niet echt mee met het spannend houden van een concert, ze verschuldigde zich dan ook een paar keer. Aan de blikken die de bandleden onderling naar elkaar werpen merk je dat de machine dan ook niet helemaal op stoom is.
Maar Great Lake Swimmers is ook geen energieke band. Hoewel er bij de nieuwe songs, er wordt veel van hun nieuwe cd gespeeld, toch wat meer poppy nummers zitten dan bij hun oudere werk, zien we geen muzikale explosie. Dit is ook helemaal niet nodig. Wie de kunst beheerst schept kwaliteit en Great Lake Swimmers beheersen de kunst als geen ander.
De sound van de band wordt vooral bepaald door het gitaargeluid van zanger Tony Dekker en het vioolspel van zangeres Miranda Mulholland. Contrabas, drum en banjo complementeren het geluid. Teksten gaan over liefde, dood en de natuur.
Bij de Great Lake Swimmers waan je jezelf tussen de verstilde schoonheid van de Canadese natuur. Zo mooi, dat je genoegen neemt met een wandeling langs een kabbelend beekje. Want voor het wildwater raften hebben we morgen nog genoeg de tijd.