Vandaag op het Bevrijdingsfestival is het net droog als Destine optreedt. Het is dan ook best druk voor het podium. De moeders met kleine kindertjes zingen vrolijk mee met de oude nummers. Maar Destine heeft pas een nieuw album uit, het nummer 'Thousand Miles' is weer in dezelfde lijn als de oude nummers. Wel pittig met ADHD-gehalte. Het blijft een beetje een boyband, maar de geblondeerde haren zijn verdwenen en er worden geen onnodige knipoogjes meer geworpen naar de jonge dames in het publiek. Vanaf het podium lijkt het net of de zon schijnt, merken ze op. Helaas is dat niet het geval en halverwege het optreden begint het weer wat te regenen.
BFZLD: Bij Destine “schijnt de zon”
Gelikte poppunk dat best eens buiten de lijntjes mag kleuren
Het is niet de eerste keer dat Destine zijn gezicht in Zeeland laat zien. Met twee Zeeuwse bandleden is de weg naar Zeeland makkelijk gevonden. Vele, vooral Amerikaanse, bands gingen hun voor in het genre poppunk, zoals Sum 41, Blink 182, Sugarcult, Good Charlotte en vele anderen. Glad en gelikt.
Destine is echt aan het opgroeien. Maar het 'emokids' imago blijft. Eigenlijk is dat niet belangrijk. Als je lekker muziek kunt maken die een grote groep jeugd van tegenwoordig (nee, niet de band) aanspreekt, dan kun je het ver schoppen in muziekland. Niet voor niets reisde Destine al naar vele buitenlanden om op te treden. Maar Destine mist wat wilde haren en mag wel een beetje buiten de lijntjes kleuren.