De Belgische singer-songwriter Milow valt de eer te beurt het Nazomerfestival 2011 af te sluiten. Hij heeft een aantal hits op zijn naam en dus komt er veel publiek. De voorspelde bui blijft nog even boven België hangen en de sfeer is goed, dus alle ingrediënten zijn aanwezig voor een mooie muziekavond. En dat wordt het ook voor mensen die van middle of the road houden. De rest heeft een taaie avond.

Het begin is veelbelovend. Milow komt alleen met gitaar op in schitterend blauw tegenlicht en zingt één nummer lang hartstochtelijk en gedreven. Alsof hij er zelf van schrikt schakelt hij direct daarna in een country-achtige dreutel-modus waar The Eagles en Paul Simon zich soms ook van bedienen. Het is al de vijfde keer dat hij in Zeeland speelt, zegt hij. Hij praat best veel tussen de nummers door, maar wat hij zegt is het vermelden verder niet waard. Halverwege het concert komt de cover van 50 Cent langs waar Milow zijn verblijf op het abdijpodium aan te danken heeft. Het publiek wordt vriendelijk verzocht zijn I-phone of aansteker in de lucht te houden. Want dat geeft zo'n mooi beeld. Best veel mensen die dat doen. Het nummer wordt opgerekt en even, heel even, staat Milow te springen als Moby. Dat is natuurlijk wel erg rock 'n roll, dus snel weer terug naar de muzikale incontinentie. Er komen nog een paar hits langs, maar die zijn niet van elkaar te onderscheiden. En na een ellenlange avond met een toegift is het klaar.
Dit kan een naar stukje worden voor lezers die fan zijn van Milow. En dat zijn er veel. Dus laten we het over andere zaken hebben.

Er staan twee biertenten op het abdijplein, dat niet veel als er zoveel publiek rondloopt. Dus het is lang wachten voor een biertje. Er is ook een tentje waar ze prosecco verkopen, maar geen bier. Daar heb je als bierdrinker dus niks aan. Wel handig zijn die groene karretjes waar je je bierglas in kunt gooien. Sommige jongetjes vinden het leuk om met zo'n karretje door het publiek te lopen. Handig, kun je zo je glas erin mikken. Zouden ze daar geld voor vangen, die jongetjes? Zou Milow vroeger ook zo'n jongetje geweest zijn? Of was hij ballenjongen bij de tennis? Geconcentreerd aan het net...gehurkt met gespannen kuiten...en als er een bal op je af komt stuiteren... als een speer erop af. 
Spannend joh!

In de stoel van de tandarts gaat de tijd sneller dan bij een optreden van Milow, dus is het prettig dat er een container van de PZC op het plein staat waar de recensies van de concerten van de afgelopen week zijn te lezen. Volgens de PZC hebben we veel gemist. Het ene optreden was nog mooier dan het andere. Misschien vindt de journalist van de PZC dit ook mooi. Dat er maandag in de krant staat dat Milow zo goed zong, intens ook. Dat zijn blouse hem goed stond en iedereen heeft genoten van een mooie avond. Of dat die zangeres rechts van hem dezelfde kapper heeft als Mathilde Santing. 
Als je milow omdraait staat er Wolim.

Er is niets mis met Middle of the road. Maar zo risicoloos als Milow zijn muzikale pad bewandelt is tamelijk zeldzaam. Het is dan ook veelzeggend dat een groot deel van het publiek dwars door het muzikale behang heen staat te kwekken. John Lennon zei het al: 'the middle of the road is the easy way to the bank'. Het is hopen dat Milow snel kan cashen om een enkeltje naar Canada te kopen, het land waar hij van droomt. En dat hij daar tot in lengte der dagen moge zingen ende blijde musiceren. Milow denkt zelf dat Neill Young zijn muziek wel trekt, maar het voorprogramma verzorgen van Bryan Adams is natuurlijk ook al machtig mooi. Na het optreden neemt hij een foto van ons, voor op zijn facebook. Allemaal even zwaaien. Dag Milow, veel plezier in Canada!