Opener is het Zeeuws-Vlaamse Ynfamina. De band brengtouderwetse trashmetal waarmee het bal officieel geopend is. Erebus mag het tweede salvo afvuren. Deathmetal deze keer, hard bruut en technisch meer dan in orde. Het kanon dat je normaalgezien kan afvuren in Oostburg op zaterdagavond, is door het Duitse Ichor mee naar binnen gesleept. In de vorm van reetstrakke death metalsongs vuurt de band op het publiek. Omdat het voedertijd is en de oppassers in het cafégedeelte eten hebben gebracht blijft een echt slagveld uit, maar het klinkt meer dan oké wat deze oosterburen ons brengen. Ook onze zuiderburen zijn in vorm en afgevaardigd door twee acts. De eerste, Moker, hakt en breekt dat het een lieve lust is. Wie nog een verbouwing gepland had doet er goed aan deze gasten eens te bellen. De Belgen mengen deathcore door knalharde old-school death metal, waardoor het geheel best modern overkomt. Ook het percentage bruutheid en lompe breaks is goed te pruimen. Het meest recente album ‘Total Domination’ is goed ontvangen en het is duidelijk waarom.
Terwijl de temperatuur in de zaal in gelijke tred oploopt met de bierconsumptie stapt de tweede Belgische act het podium op: Crimson Falls. Absoluut de meest avontuurlijke band van de dag. Deze Vlamingen weten namelijk als geen ander, death metal en metalcore te combineren tot een spannend geheel waarbij brute kracht en vingervlug gitaarwerk mooi gecombineerd worden.
Als we zijn aanbeland bij de officiële hoofdact van dit festival beginnen niet alleen een flink aantal trommelvliezen het te begeven, ook het tijdschema krijgt kuren. Want het duurt en het duurt eer Cliteater eens goed gas geeft. Melodie, meerdere lagen of toonsoorten? Daar doet de band niet aan. Lomp, hard, rechthoekig en bruut, zo is de grind/death van deze Limburgers wel het best te omschrijven. Mijn hond zou er geen brood van lusten maar de trog die hier op tafel komt gaat helemaal leeg. Technisch staat het geheel als een Oost-Duits flatgebouw. Al zullen ze de Nobel literatuurprijs voor hun songtitels weer niet winnen. ’Eat Clit Or Die’, ‘Pissing Out The Seasons’, Cock And Love’,’Ejaculation Feast On A Baked Featus ‘,…tja.
Uiteraard heb je in elke genre baas boven baas. De firma Rompeprop overtreft hun Limburgse collega’s namelijk op bijna alle fronten. Ze beginnen nóg later aan hun set, zijn een stuk zatter, hebben meer humor en klinken nog meer alsof je een wc doorspoeld. Het fijne aan deze Eindhovenaren is hun relativiteit, want ze weten ook wel dat ze pokkenherrie maken. En of de band nu, ‘Tante shampoo’ speelt, ‘Paarse Stoma’ of het altijd gezellige ‘Vaginal Luftwaffe’, het verschil is miniem en alleen te horen door de groepsleden zelf of een diehard fan. The Lane had er een prachtige, niet te evenaren, afsluiter mee. Volgende Kashfest 6 oktober 2012 met o.a Jesus Crøst.